အလြမ္းဆိုတာ လူၾကားလို႔မေကာင္းတဲ့ ဘာသာစကား ( ဆူးခက္မင္း )

( ၁ )

မခင္မိရဲ႕ မ်က္လံုးေတြ ဘယ္ေတာ့ပြင့္လာမလဲလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ထိုင္ေစာင့္ေနမိသည္ ။
ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္ပြင့္လာမွာမဟုတ္မွန္း သိသိရက္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ထိုင္ေစာင့္ေနမိသည္ ။
ကၽြန္ေတာ္ ျပံဳးမိသည္ ။ မခင္မိ အိပ္ေနသည္မွာ ဟမ္းေလာ့ခ္ပန္းတစ္ပြင့္ ျငိမ္သက္
တိတ္ဆိတ္ေနပံုမ်ိဳး ၊ ျဖဴလြျငိမ္းခ်မ္းလြန္းသည္ ။

" မခင္မိ ဘ၀မွာ အျဖစ္ခ်င္ဆံုးဆႏၵက ဘာျဖစ္မလဲ"

" ကိုယ့္လက္ေကာက္၀တ္ကိုယ္ ဓားနဲ႔ လွီးပစ္ခ်င္တာ ..
ဒါေပမယ့္ .. ေသြးျမင္ရင္ ေၾကာက္တတ္တယ္ "

" မခင္မိရယ္ .. "

မခင္မိ၏ လက္ေကာက္၀တ္ေနရာေလးကို ကၽြန္ေတာ္ ငံု႔နမ္းလိုက္သည္ ။
ဟမ္းေလာ့ခ္ပန္းမွာ မည္သည့္ရနံ႔ရွိသည္ဟု ေသခ်ာစြာ မသိေသာ္လည္း ၊
မခင္မိ၏ လက္ေကာက္၀တ္မွာမူ စကၠဴျဖဴတစ္ရြက္၏ရနံ႔ႏွင့္ အနည္းငယ္
ဆင္တူေနေလသည္ ။ မည္သည့္အရာမွ် ေရးျခစ္ထားျခင္း မျပဳရေသးေသာ
စကၠဴျဖဴတစ္ရြက္သည္ မခင္မိျဖစ္ေလသလား ။ ကၽြန္ေတာ္က ထိုစကၠဴျဖဴေပၚတြင္
ခရမ္းေရာင္ေဆးစက္တခ်ိဳ႕ ၾကဲပက္ခ်င္ေနသူ ။

" ကၽြန္ေတာ္ မခင္မိကို ခ်စ္တယ္ လို႔ ေျပာရင္ ... "

မခင္မိ ျပံဳးပါသည္ ။ သူမ၏ အျပံဳးက ညဥ့္နက္နက္တြင္ ေၾကြက်သြားေသာ
ၾကယ္တစ္စင္းလို လွ်ိဳ႕၀ွက္သိပ္သည္းလြန္းလွသည္ ။ မည္သည့္အဓိပါၸယ္
ေဖာ္ေဆာင္သည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ မခန္႔မွန္းတတ္ ။

" အခ်စ္ဆိုတာ လူသံုးကုန္ပစၥည္းပဲ .. တန္ဖိုး အနည္းအမ်ားအလိုက္
ကြာျခားသြားတတ္တာမ်ိဳးပဲ သားေဇာ္ .. "

ကၽြန္ေတာ္ မခင္မိႏွင့္ ရိုင္းရိုင္းစိုင္းစိုင္းပင္ သေဘာထားကြဲလြဲပစ္လိုက္သည္ ။
ကၽြန္ေတာ္ဆိုတဲ့ေကာင္က မခင္မိကို ဘယ္လိုတန္ဖိုးမ်ိဳးမွ တံဆိပ္ကပ္လို႔မရေလာက္ေအာင္
အျမင့္မားဆံုးတန္ဖိုးထားျပီးခ်စ္ခဲ့တာ ။ အခ်စ္ဆိုတာ ေလလံပြဲမဟုတ္ဘူး မခင္မိ ။
လမ္းေဘးမွာ ခ်ေရာင္းေနတဲ့ ေလေဘးထည္လည္းမဟုတ္ပါဘူး ။

" ဒါဆိုရင္ အခ်စ္ဆိုတာ ဘာလဲ ... မင္း ေျဖေလ .. သားေဇာ္ "

ကၽြန္ေတာ္ မခင္မိကို ျပံဳးျပလိုက္ပါသည္ ။ သေရာ္လိုေသာဟန္ အနည္းအက်ဥ္း
ျဖည့္စြက္လိုက္သည္မွအပ ကၽြန္ေတာ့္အျပံဳးတြင္ အေျဖတစ္ခုခု ပါမသြားေစရန္
အထူးပင္ သတိျပဳလိုက္ရသည္ ။ အံ့ၾသစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ့္
အျပံဳးက မခင္မိ၏ မ်က္ႏွာအေျပာင္းအလဲကို ရိုက္ခတ္သြား၏ ။

မခင္မိ လွည့္ထြက္သြားသည္ ။ ဆံႏြယ္ရွည္တို႔က ၀ဲလြင့္ကာ ကၽြန္ေတာ့္ပါးျပင္ကို
ၾကမ္းၾကမ္းရွရွပင္ လာေရာက္ထိခတ္၏ ။ ကၽြန္ေတာ္ လက္ျပမႏႈတ္ဆက္ျဖစ္သလို
အံကိုလည္း ၾကိတ္မထားမိပါ ။ ထို႔ထက္ပို၍ ကၽြန္ေတာ္ မ်က္ရည္လံုး၀မက်သည္မွာ
အေသခ်ာဆံုးျဖစ္ေလသည္ ။

ကၽြန္ေတာ္က်န္ရစ္ခဲ့ပါသည္ ။ ၀ဋ္ေၾကြးတစ္ခု ၊ အလြမ္းႏွင့္ဓာတ္မတည့္ျခင္းေရာဂါ
တို႔ျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ က်န္ရစ္ခဲ့ပါသည္ ။ အမွန္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ရွိလက္ရွိ
ငိုေၾကြးပစ္လိုက္ဖို႔ေကာင္းသည္မဟုတ္ပါလား ။ ငိုခ်င္စိတ္မရွိေသာ္လည္း
ငိုခ်ပစ္လိုက္ဖို႔ ၾကိဳးစားမိသည္ ။ မခင္မိေရာ ငိုေနမည္လား ။

ထိုေန႔သည္ မခင္မိကို ေနာက္ဆံုး ေတြ ႔လိုက္ရေသာေန႔ ျဖစ္၏ ။





( ၂ )

မခင္မိဟာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ ႔ ဖန္ပုလင္းလြတ္ထဲက စကၠဴငွက္ေလးေတြ ျဖစ္တယ္ ။
ပ်ံသန္းခြင့္ေပးပါ မခင္မိ ။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေလဟာနယ္ထဲမွာ က်ဥ္းက်ဥ္းက်ဳတ္က်ဳတ္
ေလွာင္ပိတ္ခံေနရသူပါ ။ မခင္မိရဲ႕ အျပံဳးေတြဟာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ နိစၥဓူ၀ အစာေရစာ ။
မခင္မိရဲ႕ မ်က္၀န္းေတြထဲမွာ ဘယ္လိုအရာမ်ိဳးေတြ ထည့္သြင္းျဖည့္စြက္ထားပါသလဲ ။
ရူးလိုက္ရတာ မခင္မိရယ္ ။ အဲ့သည့္ မ်က္၀န္းနက္နက္ေတြ ၊ ပါးခ်ိဳင့္နက္နက္ေလးေတြထဲမွာ
ကၽြန္ေတာ္ တစ္ဘ၀လံုးစာ ရူးသြပ္ခဲ့ရေလျခင္းေပါ့ ။

" မခင္မိရဲ႕ ပါးျပင္ေပၚက သနပ္ခါးကြက္ေလးေတြ ျဖစ္ခ်င္တယ္ "

" ဘာလို႔လဲ သားေဇာ္ "

" ကၽြန္ေတာ္ အျမဲ နမ္းရိႈက္ခြင့္ရခ်င္လို႔ပါ မခင္မိ "

ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာ ရူးသြပ္ခဲ့ရပါတယ္ မခင္မိရယ္ ။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ဘယ္လို၀ဋ္ေၾကြးမ်ိဳးကို
ဆုပန္ခဲ့မိပါလိမ့္ ။ ေန႔ေပါင္းမ်ားစြာ ၊ ညေပါင္းမ်ားစြာ .. မခင္မိရဲ႕ အရိပ္ေလးေတြကိုပဲ
တရိႈက္မက္မက္ ၾကည့္ေနရ ။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ၀ဋ္ေတြလည္း အၾကီးၾကီးလည္ရတယ္ ၊
စိတ္ေတြလည္း အၾကီးၾကီး ညစ္ရပါတယ္ မခင္မိ ။

ဒီအခ်ိန္ဆို ေျမသင္းနံ႔ေတြ ပ်ံ႕ေမႊးေနမလားပဲ ။ ကၽြန္ေတာ္ မိုးရာသီတစ္ခုလံုးကို
ေသာ့ခတ္သိမ္းထားခဲ့တာ ၾကာျပီ ။ မခင္မိရဲ႕ ေသတၱာအေဟာင္းေလးထဲက
ဓာတ္ပံုတစ္ပံုရဲ႕ ပိုင္ရွင္ဟာ ကၽြန္ေတာ္ ျဖစ္မလား ။ မခင္မိရဲ႕ စကၠဴငွက္ေလးေတြထဲမွာ
သားေဇာ္လို႔ နာမည္ေပးထားတဲ့ ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းစကၠဴငွက္ေလးတစ္ေကာင္ ပါေနမလား ။
လြမ္းရပါတယ္ မခင္မိရယ္ ။ အဲ့ဒီစကားကို အၾကိမ္ေပါင္း ေလးေသာင္းရွစ္ေထာင္နီးပါး
ဟစ္ေအာ္ေနမိရပါတယ္ ။

" သားေဇာ္သာ ဖန္ဆင္းရွင္ ျဖစ္ခဲ့မယ္ ဆိုရင္ ... မင္း ဘယ္အရာကို
အရင္ဆံုး ဖန္ဆင္းမလဲ "

" ကၽြန္ေတာ္ မခင္မိကို အရင္ဆံုး ဖန္ဆင္းမယ္ .. ျပီးရင္ ..
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ လြတ္ဟာေနတဲ့ နံရိုးတစ္ေခ်ာင္းကို ျဖည့္စြက္ပစ္မယ္ ..
ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္အရာကိုမွ မဆံုးရံႈးခ်င္ဘူး မခင္မိ "

မခင္မိ ျပံဳးသည္ ။ မခင္မိ၏ အျပံဳးတိုင္းသည္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ရင္ခုန္သံ
အသစ္အသစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဆြတ္ယူႏိုင္ေၾကာင္း အေစာၾကီးကတည္းက
သိခဲ့ဖို႔ေကာင္းသည္ ။ ကၽြန္ေတာ္ သကၠရာဇ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေနာက္က်ခဲ့ဖူးပါသည္ ။

ကၽြန္ေတာ္သည္ မခင္မိႏွင့္ မေတြ႕ရွိမီက အလြန္အတၱၾကီးေသာ လူငယ္တစ္ေယာက္
ျဖစ္ခဲ့သည္ ။ ကၽြန္ေတာ့္၏ အတၱအားလံုးကို မခင္မိ သိမ္းပိုက္သြားေသာ ေန႔မွာ
ကၽြန္ေတာ့္ေမြးေန႔ျဖစ္ခဲ့သည္မွာ အံ့ၾသဖြယ္ရာ တုိက္ဆိုင္မႈတစ္ရပ္ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္သည္ ။

" သားေဇာ္ .. ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ ဘာလိုခ်င္လဲ "

" မခင္မိဆီက ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့ စကားကို ၾကားခ်င္တယ္ "

" စကၠဴငွက္ေလးေတြ ေခါက္ထည့္ထားတဲ့ ဖန္ပုလင္းေလး လက္ေဆာင္ေပးမယ္ ဆိုရင္ေရာ "

ကၽြန္ေတာ္ ေက်ေက်နပ္နပ္ၾကီး ရူးရပါသည္ မခင္မိ ။





( ၃ )

မခင္မိရဲ ႔ အေသြးအသားေတြထဲ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ႏွစ္ရာခိုင္ႏႈန္း ဆူပြက္ခြင့္ရခဲ့သလဲ ။
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ႔ လက္တစ္ကမ္းအလိုမွာ ငူငူငိုင္ငိုင္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ထိုင္ေစာင့္ေနတယ္ ။
မခင္မိရဲ ႔ လက္ဖ၀ါးထက္က အေရးအေၾကာင္းေလးေတြဟာ ကၽြန္ေတာ့္ အနာဂတ္
ျဖစ္တယ္ ဆိုတာ ၊ မခင္မိကို မေပးျဖစ္ခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေတြထဲမွာ ကၽြန္ေတာ့္က်ရံႈးခန္းေတြ
အျပည့္အ၀ပါ၀င္ေနတယ္ ဆိုတာ မခင္မိ သိပါေလစ ။

" မခင္မိရဲ ႔ ေျခသည္းေလးေတြကို ညွပ္ေပးခ်င္တယ္ "

" အိုကြယ္ ... ဘုန္းေတြဘာေတြ နိမ့္ကုန္မွျဖင့္ သားေဇာ္ရယ္ .. "

ခႏၶာကိုယ္ အထက္ပိုင္းတြင္ရွိေသာ အရာမ်ားကို ျမင့္ျမတ္သည္ဟုလည္းေကာင္း ၊
ခႏၶာကိုယ္ ေအာက္ပိုင္းတြင္ရွိေသာ အရာမ်ားကို နိမ့္က်သည္ဟုလည္းေကာင္း ၊
အဘယ္ပညာရွိက ပညတ္ခဲ့ပါသနည္း ။ ကၽြန္ေတာ္ မခင္မိ၏ ေျခသည္းေလးမ်ားကို
တယုတယ ညွပ္ေပးခ်င္ေနပါသည္ ။ မည္ကဲ့သို႔ေသာ အေတြးမ်ိဳး ၊ စိတ္ကူးမ်ိဳးလဲ ဟု
ေမးလာပါလွ်င္ ျပန္ေျဖရွင္းရန္ ဟုတ္တိပတ္တိ အေျဖမ်ိဳး မရွိပါ ။ ထို႔ေၾကာင့္
ကၽြန္ေတာ့္ကို ရူးသြားျပီဟု သတ္မွတ္ခ်င္လွ်င္လည္း ျဖစ္ပါသည္ ။ ပုထုဇေနာ
ဥမၼတေကာ ဟူသည့္ စကားလံုးၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္မ်ားကို မသံုးစြဲခ်င္၍ ၊
ရိုးရိုးေလးပင္ ဟုတ္ကဲ့ ကၽြန္ေတာ္ ရူးေနပါသည္ ဟု ျပန္ေျဖျဖစ္မည္ထင္ပါသည္ ။

" ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကမာၻေပါင္း ဘယ္ႏွစ္ခုစာ ေ၀းခဲ့တာလဲ မခင္မိ "

မခင္မိ ႏွစ္လိုဖြယ္ရာ ျပံဳးပါသည္ ။ မခင္မိသည္ အဓိပါၸယ္အမ်ိဳးမ်ိဳးေဖာ္ေဆာင္ေသာ
အျပံဳးေပါင္းမ်ားစြာ ျပံဳးတတ္သူျဖစ္သည္ ။ မခင္မိ၏ အျပံဳးထဲတြင္ ရင္ခုန္လိႈက္ေမာခဲ့ဖူးသည္ ၊
သာယာတိမ္းမူးခဲ့ဖူးသည္ ၊ လြင့္လြဲပူေဆြးခဲ့ဖူးသည္ ၊ ထို႔ျပင္ ေျပာျပရန္ မစြမ္းႏိုင္ေသာ
ခံစားမႈမ်ားစြာလည္း ျဖစ္တည္ခဲ့ရဖူးေလသည္ ။

" မခင္မိကို ခ်စ္ရတာ မပင္ပန္းဘူးလား သားေဇာ္ "

" မခင္မိဟာ မီးေတာက္တစ္ခု ျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္က ပိုးဖလံတစ္ေကာင္ ၊
ဒါမွမဟုတ္ မခင္မိဟာ ေလာင္ကၽြမ္းျပာက်သြားမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ကၽြန္ေတာ္က
အဲ့သည့္ျပာပံုကိုပဲ ဇြတ္တရြတ္၀င္တိုးမယ့္ ေခြးတစ္ေကာင္ ျဖစ္လိမ့္မယ္ မခင္မိ "

မခင္မိ ျပံဳးပါသည္ ။ ကၽြန္ေတာ့္က်ဆံုးခန္းမ်ားတြင္ အဓိကဇာတ္ေကာင္အျဖစ္
၀င္ေရာက္အသံုးေတာ္ခံခဲ့သူမ်ားထဲတြင္ မခင္မိ၏ ပါးခ်ိဳင့္ကေလးလည္း
အပါအ၀င္ျဖစ္၏ ။ ထိုအေၾကာင္းကို ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း ရုပ္ေသးက
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ေရးျဖစ္ခဲ့ေသးသည္ ။

" သူမရယ္သံမွာကိုက
ကမာၻၾကီးသြက္သြက္ခါ .. ဆိုတဲ့
စာလံုးေပါင္း ပါျပီးသား
ဘယ္ေလာက္ ဆိုး ၀ါး လိုက္ ပါ သ လဲ
ပါးခ်ိဳင့္နက္ေလးထဲ ခုန္ ခုန္ ခ် "

ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မိုင္တိုင္ေပါင္းမ်ားစြာ ေ၀းခဲ့ၾကတယ္ မခင္မိ ။





( ၄ )

“ လက္ထပ္စာခ်ဳပ္မွာ လက္မွတ္ထိုးလိုက္ရံုနဲ႔
ဘ၀ႏွစ္ခုဟာ ေပါင္းစည္းျပီးသား ျဖစ္သြားေရာလား ..
အဲ့ဒီလို ပညတ္ခ်က္ေတြကို သားေဇာ္ ယံုၾကည္လား "

ကၽြန္ေတာ္ တသမတ္တည္း ေတြးခဲ့ေသာ အေတြးအေခၚမ်ားသည္
မခင္မိႏွင့္ ႏိႈင္းယွဥ္လိုက္လွ်င္ အရမ္းကို ရိုးစင္းေနသည္ကို ေတြ ႔ရသည္ ။
မခင္မိက ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ကို ယူသြားခဲ့သည္ ။ ကၽြန္ေတာ္က မခင္မိကို
ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀အား ထိုးအပ္ေပးလိုက္သည္ ။ ေမတၱာဟူသည္
အလ်ားအနံမရွိ ၊ အသြားအျပန္ရွိသည္ ဆိုေသာ စကားအေဟာင္းအႏြမ္းၾကီးကို
ကၽြန္ေတာ္ ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ဆန္႔က်င္ပစ္လိုက္သည္ ။

" ကၽြန္ေတာ္ မခင္မိကို ဒီေနရာေလးမွာပဲ ဒီလက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္နဲ႔ပဲ
ဆက္လက္ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနမွာပါ .. မခင္မိအတြက္ ကၽြန္ေတာ္ဟာ
အေရးပါ အရာေရာက္တဲ့လူတစ္ေယာက္လို႔ အိပ္မက္ထဲမွာပဲျဖစ္ျဖစ္
ထင္ေယာင္မိရင္ ... "

အထီးက်န္လက္ဖက္ရည္ခြက္ထဲသို႔ အေၾကာင္းမဲ့ ဇြန္းျဖင့္ ေမႊေနမိသည္ ။
ပံုမွန္ထက္ပို၍က်ေသာ က်ဆိမ့္တစ္ခြက္သည္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္
ပံုမွန္မဟုတ္သလို ခံစားေနရသည္ ။ မခင္မိက ပံုမွန္မဟုတ္တာလား ၊
ကၽြန္ေတာ္ကပဲ အမ်ားၾကီး ေမွ်ာ္လင့္ေနမိတာလား ။ မခင္မိ၏
ျဖစ္စဥ္ထဲတြင္ အမႈန္အမႊားေလးတစ္ခုစာေလာက္အေနျဖင့္
ပါ၀င္ရွင္သန္ခြင့္ရခဲ့လွ်င္ ... ။

" မခင္မိ ကၽြန္ေတာ့္ဆီ ဘယ္ေတာ့ ျပန္လာမလဲလို႔
ကၽြန္ေတာ္ မေမးေတာ့ဘူး .. မခင္မိ ေပးထားတဲ့
စကၠဴငွက္ေလးေတြနဲ႔ .. လက္ဖက္ရည္က်ဆိမ့္တစ္ခြက္နဲ႔
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့ေနတဲ့ အိပ္မက္အေသေတြနဲ႔ ..
ကၽြန္ေတာ္ ဒီေနရာေလးမွာ ဆက္ရွိေနမွာပါ "

မခင္မိ၏ လက္ထဲတြင္ ရစ္ဘီးတစ္လံုးရွိျပီး ၊ ကၽြန္ေတာ္က
စြန္တစ္ေကာင္ ျဖစ္၍ေနေလသည္ ။ ကၽြန္ေတာ္ ၾကိဳးျပတ္က်သြားသည္ ။
ကၽြန္ေတာ္ က်ိဳးပ်က္က်သြားသည္ ။ ထို႔ေနာက္ ရုပ္ေသးရုပ္တစ္ရုပ္
ျဖစ္သြားသည္ ။ မင္းသားရုပ္လား ၊ ဗီလိန္ရုပ္လား ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကို
မကြဲျပား ။ သို႔ေသာ္ ေသခ်ာသည္က .. ကၽြန္ေတာ္သည္ မခင္မိ ၾကိဳးဆြဲရာ
ကသည့္ ရုပ္ေသးရုပ္ တစ္ရုပ္ ျဖစ္၍ေနေလသည္ ။

" မ်က္ႏွာဖံုးေတြ ခၽြတ္လိုက္ပါ မခင္မိ ..
ရက္စက္တဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔ပဲ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေက်ာခိုင္းထားရစ္ပါ ..
ဟန္ေဆာင္အျပံဳးေတြ ကၽြန္ေတာ္ ရြံမုန္းတယ္ "

ထိုေန႔သည္ မခင္မိကို ေနာက္ဆံုး ေတြ ႔လိုက္ရေသာေန႔ ျဖစ္၏ ။



ဆူ း ခ က္ မ င္ း

ကၽြန္ေတာ္သီက်ဴးေရးဖြဲ႔မိေသာ ငေပါမေလးတစ္ေကာင္အေၾကာင္း ( အမည္မဲ႔ )

ကၽြန္ေတာ့္ထံတြင္ သတၱဳလူသားဆန္ဆန္သူငယ္ခ်င္းမတစ္ေယာက္ရွိသည္။
ကၽြန္ေတာ္သည္ေယာကၤ်ားစစ္စစ္တစ္ေယာက္ျဖစ္ျပီးသူမသည္မိန္းမစစ္စစ္တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။
ဇီ၀ေဗဒနည္းအရေသျခာစြာခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာရလွ်င္ကၽြန္ေတာ္သည္ လူသားအထီးတစ္ေကာင္ျဖစ္ျပီး
သူမသည္ကားလူသားအမတစ္ေကာင္ျဖစ္ေပသည္။သူမသည္ကၽြန္ေတာ့္အေပၚမေတာ္တဆေကာတမင္တကာပါ စိတ္ေကာက္စိတ္ဆိုးျပတတ္သည္။သူမသည္နွင္းဆီအနီေရာင္မ်ားကိုမုန္းတီးျပီး ေဗဒါပင္မ်ားကိုနွစ္သက္တတ္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ သူနွင့္ကၽြန္ေတာ္သည္ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ျဖစ္သည္။သူမ၏အမည္ကိုစတင္ေတြ႔ရွိစဥ္ကနွင္းမ်ား၀ရုန္းသုန္းကားရြာေနေပသည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ၾကားတြင္ စိတ္ခံစားမႈမ်ား ခ်ေရးဖို႔ တစ္ေယာက္တစ္ဝက္ေရးသည့္
ဒိုင္ယာရီစအုပ္ေလးမရွိပါ။သို႔ေသာ္ ဂ်ီေတာ့ေဘာက္စ္ေလးတစ္ခုေတာ့ရွိခဲ့ပါသည္။သူမစိတ္ညစ္သည့္ အခါတိုင္းေျပာျပတတ္သလိုကၽြန္ေတာ္စိတ္ညစ္အခါတိုင္းလည္းဖြင့္ေျပာျဖစ္ပါသည္။
နင္ကအရမ္းကဗ်ာဆန္ခ်င္တဲ့ေကာင္လို႔ ေျပာတတ္တိုင္းကၽြန္ေတာ္စိတ္မဆိုးမိခဲ့။နင္ကလည္း ဒံုးေ၀းလိုက္တာလြန္ေရာလို႔ကၽြန္ေတာ္ျပန္ေျပာတိုင္းလည္းသူမစိတ္မဆိုးတတ္ခဲ့အဲလိုေျပာျဖစ္တဲ့ အခါတိုင္းသူမရီေမာေနမွာေသခ်ာပါသည္ဒါေပမဲ့သူမမ်က္နွာေလးကိုကၽြန္မျမင္ရခဲ့ပါ ။
သံေယာဇဥ္သည္ စိတ္၏ မည္သည့္အပိုင္းကို ခ်ည္ေႏွာင္ထားမွန္း မသိေသာ္လည္း ရုန္းထြက္ မရမွန္းေတာ့ ကၽြန္ေတာ္သိပါသည္။ယခုအခ်ိန္အထိကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္၏ စမ္းေခ်ာင္းေလးမွာ အျဖဴေရာင္ ေရေတြ စီးဆင္းေနဆဲ ျဖစ္ပါသည္။ကၽြန္ေတာ္သက္ျပင္းခ်သံနွင့္ သူမအသက္ရႈသံမ်ား ထိပ္တိုက္ေတြ႔ဆံုဖူးျခင္းမရွိခဲ့ေပ။ ဒီလိုနဲ႔သူမနွင့္ကၽြန္ေတာ္ျဖဴစင္စြာမိုက္မဲၾကသည္။စိတ္တူကိုယ္တူမွား ယြင္းၾကသည္။ ေပေပေတေတရူးသြပ္ၾကသည္။ တကယ္ေတာ့ကၽြန္ေတာ္တို႔နွစ္ေယာက္စလံုး ထင္ရာ ကိုဇြတ္လုပ္ေနၾကျခင္းမဟုတ္ပါ။လြတ္လာစြာရဲရင့္ေနျခင္းပင္ျဖစ္သည္။


မွတ္မိေသးပါရဲ႕
ငါတို႔နွစ္ေယာက္ဆံုေတြ႕ျခင္းနမိတ္ပံုေတြက
သူလိုကိုယ္လိုပါပဲေလ
လြမ္းလားလို႔ေမးရင္
ငါ မေျဖတတ္ခဲ့ဘူး
ရူးတယ္ ။


အသိတစ္ခုနဲ႔
သံေယာဇဥ္ေတြယက္ကန္းရက္
ပိုးမွ်င္လိုအထပ္ထပ္ရစ္တြယ္
လြမ္းလားလို႔ေမးရင္
သူမ, မေျဖတတ္ခဲ့ဘူး
ရူးတယ္ ။


စကားေျပာရင္းမိုးလင္းသြားတဲ့ညမျဖစ္ခင္တစ္ရက္အလိုကသူမမ်က္ရည္က်ပါသည္။
ဘာေၾကာင့္က်မွန္းဆိုတာကိုေတာ့သူမေရာကၽြန္ေတာ္ပါသိလိုက္ပါသည္။
သူမရဲ႕မ်က္ရည္္စီးေၾကာင္းေလးေတြရပ္တန္႕သြားေအာင္အေကာင္းဆံုးနည္း အျဖစ္
သူမညာဖက္ပါးေလးကို ကၽြန္ေတာ္ နမ္းမိပါသည္ ။ညင္သာနႈးညံ့စြာဖြဖြေလး နမ္းလိုက္မိသည္
ကၽြန္ေတာ္နမ္းလိုက္ျခင္းကိုသူမမသိခဲ့ပါ သိလိမ့္မည္လည္းမဟုတ္ပါ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ သူမမသိေအာင္ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ကူးျဖင့္ခိုးနမ္းလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။အဲေလာက္အထိကၽြန္ေတာ္ ရူးသြပ္ခဲ့ပါသည္။သူမသည္တစ္ခါတစ္ေလ ကေလးအရမ္းဆန္တတ္သလိုတစ္ခါတစ္ေလေတာ့ ခပ္တည္တည္ၾကီးလုပ္ေနတတ္သည္။ထိုအခ်ိန္မ်ိဳးတြင္သူမကိုကၽြန္ေတာ္ ငေပါမေလး ဟုေခၚတတ္ျပီး သူမက ကၽြန္ေတာ့္ကို အရူးၾကီးဟုျပန္လည္ေခၚဆိုတတ္သည္။အရူးနဲ႔ငေပါဆိုတာဒြန္တြဲေနတာဟု ကၽြန္ေတာ္ေျပာသာအခါ သူမရီ(ရယ္ေမာ) ေနတတ္သည္။


နင္သိရဲ႕လား
တစ္ခါတစ္ခါ
ေကာင္းကင္ေအာက္မွာေနရာတာ
မိုးျမိဳမွာေၾကာက္တယ္ ။
ငါ့ရင္ခုန္သံတစ္၀က္ကို
အပိုင္သိမ္းထားတဲ့
ငေပါမေလးရယ္
ငါလည္း မိုးျမိဳမွာေၾကာက္တယ္ ဟဲ့

ဤသို႔ျဖင့္...သူမသည္ ေတာ္၏။ ဘာမဟုတ္သည့္ ေနရာ၌လည္း ေတာ္၏။သို႔ေသာ္သူမသည္ တစ္ခါတစ္ေလ အူေၾကာင္ေၾကာင္နိုင္ေလ့ရွိပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္အေပၚသူမရန္မလုပ္ဖူး သလို ကၽြန္ေတာ္လည္းရန္မရွာခဲ့ဖူးေပ။တစ္ေယာက္နဲ႔ျငင္းခုန္ဖူးျခင္းမရွိခဲ့ပါဘာအေရာင္ၾကိဳက္လဲဟု ကၽြန္ေတာ္ ေမးျမန္းေသာအခါအျပာနဲ႔ခရမ္းေရာထားေသာ ခရမ္းျပာ ဟုေျဖသည္။တစ္ခါတစ္ေလ စကားကို ဒီလိုမ်ိဳး ခြတီးခြက်ေျပာတတ္ေသးသည္။ ခရမ္းျပာ လို႔ေျဖလိုက္ယံုနွင့္မျပီး ပိုေသခ်ာေအာင္ အျပာႏွင့္ ခရမ္းေရာထားေသာအေရာင္ေျဖျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း စိတ္လိုလက္ရရွင္းျပတတ္ ေသးသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကစိတ္ကူးတည့္ရာကို ရႈပ္ရႈပ္ေထြးေထြးေျပာလွ်င္ သူမသည္ အေရးပါေသာ အရာမ်ားကို ရိုးရိုးစင္းစင္း ေျပာသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကခ်စ္သူတစ္ေယာက္ အတြက္ ဘ၀ကိုစဥ္းစားလွ်င္ သူမကဘ၀အတြက္ ခ်စ္သူကိုစဥ္းစားသည္။

ငေပါမေလးေရ
နင္ကလည္းနင္ပါပဲ
ရြာရိုးကိုးေပါက္ေလွ်ာက္ျပီး
အိပ္မက္ေတြကို မွ်ားေနတုန္းလား ။

နင္အိပ္မက္ေတြနဲ႔
ျမင္းစီးထြက္တဲ့ ညက
ငါ့ေကာင္းကင္ကၾကယ္ေတြ
အတင္းေျပာတဲ့ပြဲမွာ
နင္ပါ၀င္ခဲ့တာ
သိေနပါတယ္ ။

တစ္ခါတစ္ေလ ဒီလိုမ်ိဳးေလးလည္း ေပါေတာေတာနိုင္လိုက္ျပန္ေသးတယ္။ ေလလႈိင္းမွလာေသာ စကားလံုး ၀ိ၀ါဒအရသူမနွင့္ကၽြန္ေတာ္အိပ္မက္တစ္ခ်ိဳ႕အတူတူမွ်ားျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။လႊင့္ပါလာေသာ စကားလံုးမ်ားကားဖမ္းဆုပ္၍မရနိုင္မွန္းသူမေရာကၽြန္ေတာ္ပါသိၾကပါသည္။သို႔ေသာ္ သူမနွင့္ ကၽြန္ေတာ္ အိပ္မက္မ်ားကို မွ်ားေနၾကတုန္းပင္ျဖစ္သည္။ အခုအခ်ိန္အထိ တစ္ေယာက္ရင္ထဲမွာ တစ္ေယာက္သံေယာဇဥ္ေတြအျမစ္တြယ္ေနၾကတုန္းပင္ျဖစ္သည္။သူမသည္ ကၽြန္ေတာ့္ အိပ္မက္မ်ားကိုသိမ္းပိုက္စျပဳေနသာကိုလိုနီအလိုေတာ္ရိတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနေပသည္။
ကြ်န္ေတာ္ဆိုတဲ့ေကာင္ သူမမ်က္ဝန္း ညိဳညိဳေလးေအာက္မွာ သူမရယ္သံေလးေအာက္မွာ က်ဆံုးခ်င္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့ၿပီး သူမကေတာ့ ဘယ္လိုေအာင္နိုင္မႈမ်ိဳးခ်င္ခဲ့လည္း ဆိုတာကၽြန္ေတာ္မသိခဲ့ပါ။ကၽြန္ေတာ္တံုးတာလည္းျဖစ္နိုင္ေပသည္။ကၽြန္ေတာ္ ထံုအ ခဲ့ပါသည္။
ဟုတ္လည္းဟုတ္ေပသည္ ကၽြန္ေတာ္ဆိုတဲ့ေကာင္က သူမရင္ကို ကၽြန္ေတာ္ျမင္ေအာင္ မၾကည့္နိုင္ခဲ့ေသးပါ။ဒီလိုမ်ိဳး တံုး အ ခဲ့ျခင္းပါ။သူမသည္ ကြ်န္ေတာ့္ကို နာက်င္ေအာင္ ျပဳလုပ္လွည့္စားႏိုင္ေသာ မာယာရွင္ နတ္သမီးတစ္ပါးမဟုတ္တာေတာ့ေသခ်ာပါသည္။


ငေပါမေလးေရ
နင့္မ်က္၀န္းေတြ ဘာသာျပန္တတ္ဖို႔
ငါ့ရာဇ၀င္ကိုေျမလွန္ရဦးမယ္
နင္အေပ်ာ္ဖတ္ဇာတ္လမ္းထဲက
မင္းသားေလးလို
ငါ့ကို ဖတ္ပါ ။

ငါနင့္ကိုခ်စ္တယ္..နင္ယံုလား လို႔ကၽြန္ေတာ္ေမးတိုင္း ယံု၀ူး ဟုတ္လဲဟုတ္ပဲနဲ႔ ဟုျပန္ေျဖတတ္ေသာ
သူမကိုယ္ပိုင္ဟန္ေလးကို ကၽြန္ေတာ္အလြတ္က်က္ထားစရာမလိုပဲ မွတ္မိေနေပသည္။
သူမရဲ႕အမူအရာ ေလးမ်ားကို ဘာသာျပန္ဖို႔ကၽြန္ေတာ္ၾကိဳးစားရဦးမွာေသခ်ာေပသည္။သူမအေၾကာင္း သည္ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ျဖစ္ျပီး ကၽြန္ေတာ့္အေၾကာင္းသည္သူမအတြက္ပံုျပင္မဆန္ ေသာ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္နိုင္ေပသည္ ။အခုခ်ိန္အထိ ကိုယ္ေယာင္ျပခ်င္ သလိုျပသခြင့္ မရေသာသရဲတစ္ေကာင္လိုကၽြန္ေတာ္ခ်စ္ျခင္းေတြ ေ၀တုန္း၀ါးတုန္း။ သူမနွင့္ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ အျဖဴေရာင္စမ္းေခ်ာင္းေလးကေတာ့ စီးဆင္းလို႔ေကာင္းတုန္း ။


ငေပါမေလးေရ
တဒဂၤႏႈတ္ဆက္ခြင့္ျပဳပါ
အခုခ်ိန္ဆို
နင္ငိုေနမလား
ဘုရားသခင္ေပးတဲ့ဆုဟာ နင္ ျဖစ္ပါေစ ။


အမည္မဲ့

ရွင္ /သူ / က်မ / ( ျဖိဳခ်ခဲ့တဲ့ သကၠရာဇ္မ်ား) ( ဇက္ကႀကိဳး )

မ်က္၀န္းတစ္ခုလံုးကို အမဲေရာင္္္ ပိန္းေနေအာင္ဆိုးထားေပမယ့္
ရွင္တို ့က်မဆီက ဘာလိုခ်င္တယ္  က်မဆီကရွင္တို ့ဘာလိုတယ္  က်မေကာင္းေကာင္းျမင္ရတယ္

စီးကရက္ /ေဆးေပါ့လိပ္ /အငွားယဥ္ /ကိုယ္ပိုင္ကား /ဆိုကၠား
အံုနာခ /မယားငယ္ခ /သြပ္မိုး / အုတ္မိုး / ႏွင္းစက္ေတြ /မိုးစက္ေတြ
ဒါေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ပဲလို ့ကိုးခါေျမာက္ ဆံုးျဖတ္ျပီး ေခါင္းပံုျဖတ္တက္တဲ့
လင္ေကာင္တစ္ေကာင္ရဲ ့ရာဂေတြႀကား
ေျမြမေႀကာက္ ကင္းမေႀကာက္ ထီးမပါပဲ က်မေလ်ွာက္တက္ေနျပီ

အရင္ အဓမၼအက်င့္ခံရတယ္ ဆိုတာ အခုက်မအတြက္ေတာ့
အေရျပားတစ္ေထာက္စာ ဒဏ္ရာကေလးေပ့ါ ရွင္ရယ္

“ ေႀသာ္.. ...ေလာကမွာ ပိုက္ဆံမရိွရင္ ျမိဳ ့တက္ ဘုရားဖူးဖို ့ေတာင္ မလြယ္ပါလား  ”
ပိုက္ဆံမရိွရင္ ဘုရားေတာင္မဖူးရဘူးတဲ့ ေက်ာင္းအစ္မရယ္...။

ကဲ..ရွင္သာဆင္မ်ားမ်ားရေအာင္ႀကံဳးသြင္းတက္တဲ့ ပညာရွင္တစ္ေယာက္ဆိုရင္
က်မစပါးလံုးတစ္ေထာက္စာအႏွံ ့ ရွင့္ေျခ ရွင့္လက္ ႀကိဳက္သေလာက္ နန္ ့လို ့ရတယ္

က်ေတာ္က ျပည္သူေတြရဲ ့ဒုကၡကို ေလ်ာ့နည္းသြားေအာင္ စကားလံုးေတြနဲ ့လိုက္စားေပးတဲ့ကဗ်ာသမားပါတဲ့
အေျပာခ်ိဳခ်ိဳ ကိုလူပ်ိဳေရ
အသြပ္လပ္ဆံုးလက္ အေတာက္ပဆံုးမ်က္လံုး
ဒီလိုပံုစံနဲ ့ က်မကို ဖရီး၀င္လံုးမလို ့လား

အီဖန္ဖဲ၀ဲသားရဲ ့ ျဒပ္မဲ့ပန္းခ်ီကားေတြထဲမွာ ပါေနက် က်မဟာ စတက္လိုက္ ဒန္ဆာ မ်ဥ္းတစ္ေႀကာင္းပါ
အိမ္ေခါင္မိုးက ျပိဳက်ေတာ့မွာလား
ဒီေရေတြက လေပၚပဲေက်ာ္ေတာ့မလို
ေက်ာက္စရစ္ရိုင္းေတြက လိွုင္းထန္ေနသလား
ကမၻာ့အေနာက္ျခမ္းကို ဘယ္သူ ့မ်က္ႏွာမွမေထာက္ပဲ က်မသိမ္းေတာ့မယ္

ရွင္တို ့မသိေသးတဲ့ ၀ါကထံုးဖြဲ ့မွု ့အသစ္က က်မေဘာ္လီက ဇစ္ေလ
ဒိုင္ႀသဂ်ီးနိရပ္စ္ရွာေနတာ မေန ့ကေတြ ့ခဲ့တဲ့က်မကိုေပါ့
သုရွင္နဖူးကို ခြဲခဲ့တဲ့ ခ်ြန္းသီးက က်မဆီကို ေဂၚလီ အျဖစ္နဲ ့ျပန္လာတယ္

ဘယ္လိုေရစက္မွန္း မသိဘူးေနာ္
ရွင္တို ့ဆီမွာလည္း အျပင္းထန္ဆံုးရာဂေတြနဲ ့
က်မဆီမွာလည္း အႀကီးမားဆံုး တင္သားေတြနဲ ့

တစ္ေယာက္လာ တစ္ခါေတာ္ေကာက္ က်မသာ ထန္းလ်က္ခဲဆို အစပါေပ်ာက္သြားမလားဘဲ
ဒြါရကိုးေပါက္လံုး အသံုးခ်နည္းသာ က်မသိရင္ ရွင္တို ့လည္း ေလးဘက္ေထာက္သြားရတဲ့အဆင့္ ေရာက္သြားမလားဘဲ

က်မမွာ ေျခေထာက္နဲ ့ဘယ္ေလာက္ေဆာင့္နင္းနင္း မေပါက္ေအာင္
ဆံပင္ထဲကေကာင္းကင္နဲ ့ ေကာင္းကင္ေပၚက ေျမႀကီးကိုယူခင္းထားတဲ့
လင္းထက္ေအာင္ရဲ ့ လမ္းတစ္လမ္းရိွတယ္

က်မမွာ ပန္းပြင့္ေပၚက ဘီလူးက ဘီလူးေပၚက ပန္းပြင့္ဆီ ပစ္ခ်ေပးလို္က္တဲ့
ရင္ခြင္ရိွန္းရဲ ့ ဒကၡိန ညမ်ားရိွတယ္

က်မမွာ နဂါးေငြ ့တန္းထဲ ၀င္ေနတဲ့ လကို  လထဲကနဂါးေငြ ့တန္းဆီ ခိုးသြားတဲ့
တာယာရဲ ့ ဘို ့မပါတဲ့ ႏြားလားဥႆဖ တစ္ေကာင္ရိွတယ္

က်မမွာ အဖန္ငါးရာ ငါးကမၻာကို ခတ္ထားတဲ့ အန္နာရဲ ့ ေသာ့ခေလာက္အပ်က္တစ္လံုးရိွတယ္

က်မမွာ အတံတားပၚက အျမင့္မွာ ျမင္ေတြ ့ေနရတဲ့ အလင္းသစ္ရဲ ့ ငံု ့ႀကည့္ရတဲ့  ဂငယ္ေကြ ့လည္းရိွတယ္

က်မမွာ ၀တ္ရည္ကိုမွစုတ္တဲ ့ေျခဖေနာင့္ အပုတ္ႀကီးနဲ ့
ဘုရားပါမုန္းတဲ့ ဇက္ကႀကိဳးနဲ ့ လက္အစုတ္ႀကီးလည္းရိွတယ္

ဆူးလမ္းကိုေတာ့ ျပန္မလြမ္းခ်င္ဘူး
ဒါေပမယ့္ က်မ တစ္လွမ္းခ်င္းလာေနျပီ...............ရွင္တို ့ဆီ
ဘယ္သြားမလဲလာ...တစ္ခါစား  4500....။

                                                                                                        

   ဇက္ကႀကိဳး

ထန္းေျခာက္ပင္ ( ေမာင္မိုးျမင့္ )

ကတၱရာလမ္း ခပ္မဲမဲေတြ ဆံုတာပါပဲ

ထသြား ထလာ ယဥ္ေက်းမွဳ႕နဲ႔ လူငယ္ေတြ

ဖြဲနဲ႔ပက္သလို တဖြဲဖြဲ ၀ဲ က်လာတယ္

ေဆာင္း၀င္စရက္ေတြမွာ ႏွင္းကိုစတင္ေတြ႔ရွိသူဟာ

ဓားနဲ႔ျခစ္ထားတဲ့ အမွန္တရားကို လက္ေဆာင္ရခဲ့မယ္ ။

တကယ္ ေပ်ာ္ေနခဲ့တာ အမွန္လား

အမွန္က တကယ္ ေပ်ာ္က်သြားတာလား ။

လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ့ ရင္ခုန္သံဟာ

အေရာင္ေတာက္ျပီး အရမ္းထိခိုက္လြယ္ေနခဲ့တယ္ ။

ေဘးလြယ္အိပ္ကေလးထဲမွာ သူ႔ဓာတ္ပံုေလး

ထြန္းေရႊေရာင္နဲ႔ ဗံဒါပင္ဟာတြဲဲျပီး ညေနက သန္႔စင္လြန္းအားၾကီးတယ္ ။

အမွတ္ ( ၅၇ ) ဗိုက္ပူ သစ္သားဘက္စ္ကားအိုၾကီး တစ္စီး

အခ်စ္ကေဘာလံုး အသင္းေတြကို မသိ၀ူး

အရပ္ နည္းနည္း ပုတယ္

မုန္တိုင္းတစ္၀က္ ပန္းတစ္၀က္နဲ႔  "ဂ်စ္ပစီ" လို႔ က်ေနာ့္ကို ေခၚတယ္ ။

ငံုးဥျပဳတ္ ေကၽြးျပီး ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ကို လက္ကိုင္ခ်င္တာဟာ

ေသြးရိုး သားရိုး အမွား တစ္ခုျဖစ္ေၾကာင္း

ရန္ကုန္-မႏၱေလး အမွတ္(၄) လမ္းမၾကီးေပၚမွာ မွတ္သားထားမိခဲ့

မိုးေတြ ရြာတယ္

ေနေတြ ပူတယ္

ႏွင္းေတြ က်တယ္


သဘာ၀ အလွတရားေတြထဲမွာပါလာတဲ့ ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးရဲ့ နာမည္

 "ညီမေလး"

လက္ေရး ၀ိုင္း၀ိုင္းေလးေတြနဲ႔ ေပးခဲ့တဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ့ တန္ဖိုးသတ္မွတ္ခ်က္

ေခတ္ေပၚ ဟစ္ေဟာ့သီခ်င္းစာသား တစ္ပိုင္းတစ္စ

ပဲခူးျမိဳ႕အလြန္မွာ ဖိနပ္မစီးတာ ေသရာပါ နာက်င္မွဳ႕ျဖစ္ခဲ့တယ္ ။

ခဏ ခဏ လြမ္းရေအာင္

ခ်စ္သူေတြ ခဏ ခဏ နမ္းၾကတာလား

ယုန္မေလး

ပြတ္သပ္ၾကည္စယ္တက္တဲ့ လက္ေဗြရာေတြ ျပန္ေပးပါ

လမ္းမၾကီးကေတာ့ အရင္လို ခပ္မဲမဲပါပဲ

ကားေတြ ပိုမ်ားလာတယ္

၅၀ ေပးရင္ ၾကိဳက္သေလာက္ စီးလို႔မရေတာ့ဘူး

လမ္းထိပ္က ပိေတာက္ပင္ၾကီး ေတာ္ေတာ္ အိုေနျပီ ။

ကမၻာၾကီးလည္း ျပားသြားျပီ

လမ္းေတြလည္း ေကာင္းေကာင္း မွတ္မိေနျပီ

ေျပာင္းလဲျခင္းေတြ ေနာက္မွာ က်န္ေနေသးတာက

ဆံပင္ အရွည္ေတြရယ္ ၊ ေရခဲမုန္႔ ႏွစ္ခြက္ရယ္

အရွက္သည္းသည္း အိမ္မက္ေတြရယ္

ေဆးလိပ္ မျဖတ္ႏွိဳင္ေသးတာရယ္

ဒီေလာက္ပါပဲ

အဲ့ဒီ မွတ္တိုင္မွာ က်ေနာ္ ဆင္းပါရေစ

ထ န္ း ေ ျခ ာ က္ ပ င္   ။                         ။



- ေမာင္မိုးျမင့္

စႏၵီ စိုး၀င္း၏ ညာဘက္ေျခေထာက္ ( ေမာင္မိုးျမင့္ )

ေမလရဲ႕ ပထမအပတ္မွာ အၾကည့္တစ္ခ်က္နဲ႔
တစ္ကိုယ္စာေျမၾကီးေတြ ပါးစပ္ဟသလို ပက္ၾကားအက္ကုန္တယ္
ေမွာက္ဖဲ တစ္ခ်ပ္ကို ေအးေအးလူလူ လွန္ျပေတာ့
အပြင့္မပါပဲ မ်က္ရည္စေတြ ထြက္က်လာခဲ့
အဲ့ဒီေန႔ကစျပီး
ညာဘက္လက္နဲ႕   ငါ့ကိုယ္ငါ ေသာ့ခတ္ပစ္လိုက္တယ္ ။            ။


ေမာင္မိုးျမင့္

အသက္ထြက္ရန္ (၅) မိနစ္သာ လိုေတာ့သည္ ( ေမာင္မိုးျမင့္ )

တိမ္ေတြ တိမ္ေတြ ေ၀ေနလိုက္ပံုမ်ား
ေျခခ်စရာေတာင္ ေနရာလြတ္မရွိ
နားရြက္ဖ်ားမွာ ခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့ ဆႏၵ
လိုင္းကားတိုးစီးရတဲ့ ဒုကၡ
အေရာင္မတူတဲ့ အေရျပားေပၚမွ
စိမ့္ထြက္လာတဲ့ ေခၽြးဟာ အနံ႔ေတာ့ မေျပာင္းဘူး ။

ေအးစက္ေသာ ျမိဳ႕ကေလး
ရန္ကုန္နဲ႔ ေဆာင္းေယာင္ေဆာင္ေသာ ေဆာင္း
မၾကား၀ံ့မနာသာ ေျပာဆိုဆက္ဆံမွဳ႕ေအာက္မွာ
အေ၀းေျပးကားလက္မွတ္ေလး တြန္႔ေၾကသြားခဲ့ ။

ငါမရူးဘူးဆိုတဲ့ အရူးမ်ား
အဘိဓမၼာအရ ရိုက္သြင္းျခင္းခံထားရေသာ
စိတ္
ပိတ္ေနတယ္၊ တိတ္ေနတယ္၊ အိပ္ေနတယ္
ႏွိဳင္ငံျခားေကာ္ဖီတစ္ခြက္ အတြက္
စက္ရံုမွာ အလုပ္ သံုးရက္ဆင္းပါ
မၾကာ ခဏ ဘုရား ၀တ္ျပဳပါ
စပါးေပၚလွ်င္ ထီထိုးရမည္
ထီေပါက္ရင္ ေထာ္လာဂ်ီ တစ္စီးနဲ႔
လယ္ ဧက ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ ၀ယ္မည္ ။

သူေဌး၀ါဒ သီခ်င္း
ကာရာ အိုေက စက္
တစ္သက္လံုး မတ္တပ္ရပ္ေနသည့္ ဓာတ္တိုင္မ်ား
ေအာက္ဆီဂ်င္အား ၀၀ ရွဴပါ
ေရနံဆီမီးျခစ္ႏွင့္ ႏုယူကလိယား ဓာတ္ေပါင္းဖိုၾကား
အိမ္မက္တို႔ မက္ထားႏွင့္ၾက ။

အေရျပားထဲမွ ေဖာက္ထြက္လာေသာ
ေသြးဆာေနသည့္ အရိုင္း၀ါက်
ငါးေထာင္က်ပ္တန္ ေငြ စကၠဴ
တဆတ္ဆတ္ တုန္ရီေမ့ေမာ
ခ်စ္သူေတြေျပာတဲ့ သစၥာစကားဟာ
ရက္ အပိုင္းအျခား ရွိတယ္ ။

အရက္သည္ အရက္အတိုင္းထားပါက
အနံ႔ထြက္ေနေသာ အရည္သာျဖစ္သည္ ။

လွလြန္းေသာ အမ်ိဳးသမီးေၾကာင့္
မိမိ ကိုယ္တိုင္
ကတၱား ျဖစ္လိုက္ ၊ ကံ ျဖစ္လိုက္
ေခါင္းကိုက္ေနေသာ ဒီကိုဂ်င္ ေဆးျပား
အေမ့ဆီ မေရာက္ခင္
ပဋိသေႏၶ တားေဆးနဲ႔ ေတြ႔လို႔
ငိုေနတဲ့ ကေလးေတြရဲ့ အသံ
မွန္တစ္ခ်ပ္ဟာ
အလင္းျပန္မွဳ႕ သီ၀ရီလား ။

လွီးထုတ္ပစ္ခ်င္မိေသာ
စိတ္အပိုင္း အစမ်ား အတြက္
သက္ျငိမ္မွဳ႕   ႏွင့္ ကိုယ္ခႏၶာအခ်ိဳးက်က် မိန္းမတစ္ေယာက္
ဒါေလာက္ပဲလိုမယ္ ။

အေမ ၊ မိန္းမ ၊ သားေလး
အားလံုး ေဘးမွာထိုင္
နံရံေတြ ပြင့္ထြက္လာျပီ
ကိုယ့္ပါးစပ္ကို ကိုယ့္လက္နဲ႔ ပိတ္ရတာ
သိပ္ေတာ့လည္း မလြယ္လွပါဘူး ။

ဘြဲ႔လက္မွတ္ေတြ မီးရွိဳ႕ေပးပါ
ေလာင္ျမိဳက္ျခင္းဟာ အရသာ တစ္မ်ိဳးပဲ
ကိုယ္ကေတာ့ ခရီးဆီေရာက္ႏွင့္ျပီ
လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လည္း ပ်ဥ္းမပန္းတို႔ ေ၀လို႔ေပါ့  ။             ။

 

 

ေမာင္မိုးျမင့္

ငါတို႔အစ္ကိုက အလင္းေရာင္သြားဝယ္ေနတုန္းပါ (လင္းထက္ေအာင္)

တစ္ခုခုကို သေဘာတူလိုက္သင့္ၿပီဆိုတဲ့အေတြးနဲ႔

စားပြဲဝိုင္းကထိုင္ခုံမွာ ျဖစ္သလိုဝင္ထိုင္လိုက္ပုံရတယ္

ငါတို႔ကေတာ့ မဆာေသးဘူး

သူမကိုေမးၾကည့္ ဆာၿပီလားလို႔

အမွန္ဆို စားပြဲဝိုင္းအလယ္မွာ ဖေယာင္းတိုင္တစ္ေခ်ာင္းေလာက္ ရွိေနသင့္တာ

ထားပါေတာ့... ေျပးဝယ္ရင္ေတာင္ မမီေလာက္ေတာ့ဘူး

ဒီအခ်ိန္ဆို အလင္းေရာင္ေရာင္းတဲ့ဆိုင္ေတြ ပိတ္သြားေလာက္ၿပီ

ဘဲဥခ်ဥ္ရည္ဟင္းကိုစားဖို႔ ေစာင့္ေနတာပဲ

ဇြန္းနဲ႔ခက္ရင္းမရွိလည္း ရေလာက္ပါတယ္

သူမကညေနစာစစားဖို႔ ထေျပာေပမယ့္လည္း

လာရမယ့္တစ္ေယာက္ ေရာက္လာတဲ့အထိေစာင့္ရဦးမယ္

ဘဲဥခ်ဥ္ရည္ဟင္းက တစ္ဖတ္ပိုေနတယ္ေလ

ငရုတ္သီးစိမ္းနဲ႔ ပဲလင္းေျမြသီးကိုသိဖို႔

ဖေယာင္းတိုင္မီး ဘယ္ေလာက္ထိလိုႏိုင္မလဲ ?

ဆိုင္ေတြပိတ္သြားၿပီ

ေရာက္လာရမယ့္တစ္ေယာက္က ျပန္မလာေသးဘူး

အေနအထားက အံကိုက္ေပမယ့္

သြားနာေနတဲ့ထိုင္ခုံ လြတ္ေနတုန္းပဲ

ေျပာခ်င္တဲ့သေဘာက ထိုင္ခုံဟာၾကမ္းျပင္နဲ႔ထိမိေနၿပီး

သြားနာေနတဲ့တစ္ေယာက္ ေရာက္္မလာေသးတာပါ

ထားပါေတာ့... မလိုအပ္တာေတြ ေခါင္းထဲမထည့္နဲ႔ေတာ့

ဘဲဥခ်ဥ္ရည္ဟင္းစားရဖို႔က အဓိကပဲ

ငါတုိ႔သူမကို ၾကည့္တယ္

သူမဟာငါတို႔ကို ျပန္မၾကည့္ခင္မွာ

ဖေယာင္းတိုင္မီးဟာ တံခါးပြင့္ၿပီးၿငိမ္းသြားတယ္

တံခါးဖြင့္လိုက္တဲ့အတြက္ ေလေတြတိုက္ၿပီးၿငိမ္းသြားတာပါ

သူမနားမလည္မွာစိုးလို႔ ငါတို႔ျပန္ၿပီးရွင္းျပတာ

လူစုံၿပီဆိုရင္ေတာ့ ငရုတ္သီးစ္ိမ္းေရာ ၊ ပဲလင္းေျမြသီးပါမပါတဲ့

ဘဲဥခ်ဥ္ရည္ဟင္းကို ငါတို႔စစားလို႔ရၿပီ




အဲ... ေနဦး !

အလင္းေရာင္သြားဝယ္ေနတဲ့ေကာင္

သြားနာေနလို႔ ျပန္မလာေတာ့ဘူးတဲ့ ။          ။





လင္းထက္ေအာင္