ပစၥဳပၸန္၏ တည့္တည့္အရပ္၌ ရွိေသာ ( ေမာင္မိုးခ်ိဳ )

(ေမာင္မိုးခ်ိဳ)



အိပ္မက္ရဲ႕ အေပၚဆံုးၾကယ္သီးကို တပ္လိုက္ ။
မ်က္စိႏွစ္လံုးကို ေနသားတက်ျဖစ္သည္အထိ ေစာင့္ ။
ဆႏၵကို လက္ဝဲဘက္ေရာက္တဲ့အထိ ေခါက္ခ်ိဳးပါးပါးခ်ိဳးျပီး ဘယ္ဘက္ ေဘာင္းဘီအိတ္ကပ္ထဲ ထိုးထည့္ ။
႐ိႈက္ဖြာလက္စ ဘယ္ဘက္လက္ဖ်ံကို တစ္ဖြာ ႏွစ္ဖြာ မီးမေသ႐ံု အေငြ႕ေတြနဲ႔ အေတြးထဲ တစ္စ တစ္စ ။
ႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ ။ ႏွစ္ ၃၀ ေက်ာ္ ဒီေနာက္ ၄၀ ေက်ာ္ ။
အတၱ ကို ဝါးလံုးရွည္နဲ႔ သိမ္းၿပီးရမ္းထည့္လိုက္္ ။
မူးေရေလးတစ္ခြက္ႏွစ္ခြက္ ။ လြယ္အိတ္ေထာင့္စြန္းက အေပါက္ထဲ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္က ခုန္ဝင္လိုက္ ။
ေလွ်ာက်လိုက္ ။ မနက္ျဖန္ကို မက္ေဆ့ခ်္ပို႔ပါ ။
အမွားအယြင္း ရွိပါသလား ။ လူဆိုတာ ေရခဲမွတ္ေအာက္ဘယ္မွ် ။
အပူခ်ိန္ အမွားအမွန္ ။ ရာႏႈန္းျပည့္ကြက္လပ္မ်ားျဖင့္ ေအာင္ျမင္ျပီးေျမာက္ျပီးျဖစ္ေၾကာင္း ။
စသည္ျဖင့္ ။
အေပ်ာ္အပါး နဲ႔ အေလအလြင့္ ဟာ ဟိုမွာ ဒီမွာ ကပ္ပါးေကာင္လို ဖုန္မႈန္႔လို ။
သြားဖို႔လာဖို႔ ဖိနပ္ၾကိဳး ခ်ည္တယ္ ။
တခ်ိဳ႕က တစ္လွမ္း ။
တခ်ိဳ႕က ႏွစ္လွမ္း ။
အလဲအကြဲမ်ားတဲ့ သံသရာကေန ဟိုဘက္ကမ္းမွာ . . .

 ေမာင္မိုးခ်ိဳ

သံုးပင္လိမ္ထားတဲ့ ႀကိဳးေတြ (Beta Version) ( ေႏြစကူး- ညီမိုးေဆြ- မင္းဘုန္းႏိုင္ )

(မင္းဘုန္းႏိုင္ - ညီမိုးေဆြ - ေႏြစကူး)



ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ တစ္ပိုင္းတစလဲက်ေနတယ္။ စကားလံုးေတြရဲ႕ အစအနေတြေတာင္ျပန္ရွာမရ
ေတာ့ဘူးလို႕ ကဗ်ာဆရာဟာ တစ္ကိုယ္စာညည္းတြားေနေလရဲ႕။
ေဖာက္ျပန္ ပ်က္စီးျခင္းေတြ
ကို သစၥာတရားလို႕ ေခါင္းစဥ္တပ္ၿပီး ကဗ်ာတစ္ပိုင္းတစအျဖစ္ ေရးရင္ေကာင္းမလား။
အမွန္တရားဆိုတာ ငါတို႕ေနာက္ေက်ာေတြကို ဓါးလိုေထာက္ေနတဲ့ ေကာင္လို႕ဆဲေရးပစ္လိုက္
ရရင္ေကာင္းမလား ကဗ်ာဆရာစဥ္းစားေနပါတယ္။
အပိုင္းအစေတြရဲ႕ အစမွာ ကဗ်ာဆရာ ဟာ တစ္ေယာက္တည္းငိုခ်လိုက္ရမလား ။
ေခတ္ႀကီးကိုပဲေအာ္ေအာ္ ပစ္လိုက္ရမလား။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကိုပဲ ရိုက္ခ်ိဳးပစ္လိုက္ရမလား
ေမးခြန္းေတြဟာ ကဗ်ာဆရာကိုသတ္ေနပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ကဗ်ာဆရာကိုယ္တိုင္ ကဗ်ာဆရာလို႕ သူ႕ကိုဘာေၾကာင့္ေခၚသလဲဆိုတာ
စဥ္းစားရင္း အခ်ိန္တစ္ခ်ိဳ႕ကိုျဖဳန္းတီးမိေနရဲ႕။
ဝဋ္ေၾကြးတစ္ခ်ိဳ႕။ အနာတရအမည္ခံ အႏုပညာတခ်ိဳ႕။ ညည္းတြားပူေဇာ္ျခင္းဆိုင္ရာ ကိုးကြယ္
ယံုၾကည္မႈတခ်ိဳ႕။ ခ်ိဳ႕တဲ့ေနတဲ့ ဘာသာစကားရဲ႕ေနာက္ကို ဘယ္လို က်ည္ဆန္မ်ိဳးနဲ႕ လိုက္ပါ
ရမလဲ ကဗ်ာဆရာရဲ႕အတၱထဲမွာ ေတြးေတာေနျပန္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ၿပဳလုပ္ျခင္းဆိုင္ရာ ကိစၥတစ္ခ်ိဳ႕ဟာ ဘယ္လို ပံုေသနည္းမ်ိဳးေတြနဲ႕ရွင္သန္ရမလဲ။
သူ႕သူငယ္ခ်င္းပန္းခ်ီဆရာဆီမွာရွိေနတဲ့ အေရာင္ေဗဒတစ္ခ်ိဳ႕ကို ျပန္လည္ေလ့လာမိေနတယ္။
ကဗ်ာဆရာရယ္ အေတြး အေခၚတခ်ိဳ႕ရယ္ စံထားၿပဳစရာ ဝိနည္းဥပေဒသေတြရယ္
ဘယ္ဆက္သြားရမလဲ။
အမွန္နဲ႔အမွားၾကားမွာ ပီပီျမည္ျမည္ခြဲျခားမရတာေတြကိုကဗ်ာဆရာေတြးေနတယ္။ အမွန္နဲ႔ အမွားသြားထိ္စပ္ေနတဲ့ ေထာင့္ခ်ိဳးလုိေနရာေတြ ဘယ္ေလာက္ရိွေနမလဲ ကဗ်ာဆရာဆက္ေတြးေနတယ္။ သူ႔ျဖစ္တည္မႈနဲ႔ ကဗ်ာဆရာဆုိတာ နဲ႔ ဘယ္လုိသြားခ်ိတ္မိေနတာလဲ၊ အဲဒါကလဲ ထိစပ္ေနတဲ့ ေထာင့္ခ်ိဳးေလးလားလုိ႔ ကဗ်ာဆရာေတြးၾကည့္တယ္။ ကဗ်ာလို႔ သူစြပ္စြဲထားတဲ့ စာသားအဖြဲ႔အစပ္ေတြကိုထုိင္ၿပီး ကဗ်ာဆရာတစ္ေမးတည္းေမးေနတယ္။ စာသားအဖြဲ႔အစပ္ ေတြၾကားမွာ အစစ္အမွန္ေလာကရိွလား၊ ဒိ႒ဓမၼေလာက ေရာ စာသားေတြ၊ ဘာသာစကားေတြၾကားမွာရိွလားေတြး တယ္။ ဘာသာစကားေတြမရိွရင္ေရာ ဒိ႒ဓမၼေလာကဘာျဖစ္သြားမလဲ ကဗ်ာဆရာေတြးေနတယ္။ သူ႕အသက္ရႈမႈကို သိပ္မေတြးျဖစ္ေတာ့ဘဲ ေမးခြန္းေတြကို တေမးတည္းေမးေနတယ္။ တေျဖတည္းလည္းေျဖေနတယ္။ သူေျဖေနတဲ့ အေျဖေတြကို သူျပန္အတြန္႔တက္ေနတယ္။ သူ႔ဆီမွာ ေထာင္းေထာင္းထ အံုၾကြေသာင္းက်န္းေနတဲ့ လိင္စိတ္ကို ပြင့္လင္းစြာထုတ္ေဖာ္ေျပာဆုိလုိတဲ့အေၾကာင္း ေခါင္းထဲမွာ အေတြးေတြမ်ားေနတယ္။ ဖြင့္ထုတ္ေျပာဆုိလုိက္ဖုိ႔ ရွက္ရြံတဲ့ အေၾကာင္းကိုလဲ ဆက္ေတြးေနတယ္။ အဲဒီႏွစ္ခုမွာေရာ ဘယ္လုိေထာင့္ခ်ိဳးေလးေတြနဲ႔ခ်ိတ္မိေနလဲဆုိတာ စိတ္၀င္စားေနတယ္။ ကဗ်ာဆရာက သူ႔ေခါင္းထဲမွာ စဥ္ဆက္မျပတ္ျဖစ္ၿပီး သူ႕ဘာသာျပန္ေခ်ဖ်က္ေနမိတဲ့ အေတြးေတြကို တည္ေဆာက္ခံသိမႈက လာတာလုိ႔ စြပ္စြဲေနတယ္။ ၿပီးေတာ့ တည္ေဆာက္ခံသိမႈဆုိတဲ့ စကားလံုးကို သူဘယ္ကရလာသလဲဆုိတာကိုလည္း ဆက္စဥ္းစားေနတယ္။ ဘာသာစကားအရ အဓိပၸါယ္ေတြျပန္႔ကားသြားေနတာ ကို ဆက္စဥ္းစားျပန္တယ္။ အဓိပၸါယ္ေတြဆုိတာကေရာ အမွန္ေတြလားဆုိတာနဲ႔ တည္ေဆာက္ခံေတြလား ပကတိေတြလားဆုိတာကို သူဆက္ေတြးမိတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာမွ သူ႔ အသက္ရွင္မႈနဲ႔ အဲဒီအေတြးေတြအားလံုးဘယ္လုိခ်ိတ္မိထားလဲ သူဆက္ေတြးမိတယ္။ ဒါကေရာ ဘယ္လုိေထာင့္ခ်ိဳးမ်ိဳးလဲ။ အဲဒီေထာင့္ခ်ိဳးကို အႏုပညာလုိ႔မ်ား သမုတ္ခဲ့ၾကသလား။ ေယာင္ေယာင္နနနဲ႔ေတြးေနတယ္။
ကဗ်ာဆရာဟာ သြက္ခ်ာပါဒျဖစ္ေနတဲ႔ ကိုယ္က်င့္တရားကို စခရင္႐ႈ႕႐ိုက္တင္ ။ Facebook Privacy မွာ Friends only ဆိုျပီး Status နဲ႔ ။ မ်က္စိထဲ မီးပႊားက်လာရင္ ထေအာ္ၾက ။ သီအိုရီအသစ္ ၊ ဝါဒအသစ္ ၊ လူသားအသစ္ ။ '' Eek . . . ma nout pr nalt '' ။ ေနာက္ဆိုရင္ အိမ္ေခါင္းရင္းမွာ ဒႆနပညာ႐ွင္ေတြကို ကိုးကြယ္ဖို႔ စင္လုပ္ရမယ္ ။ ကဗ်ာဆရာဟာ သဲႀကိဳးျပတ္ေနတဲ႔ ဖိနပ္ႀကီးနဲ႔ တစ္အိမ္ဝင္ တစ္အိမ္ထြက္ ။ တံုဏွိဘာေဝေခတ္ႀကီး စလြယ္သိုင္းလို႔ Moral ဟာ Modern မဟုတ္ဘူး ။ ဘာညာေပါ့ စသျဖင့္ ။ ပုလင္းဖင္ မ်က္မွန္ထဲ ကမာၻကို ေလာ့ခ္ခ်ျပီးၾကည့္ေတာ့ ပန္းသီးႏွစ္လံုးဟာ အတြင္းခံမပါတဲ႔ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ ရင္သားျဖစ္သြားတယ္ ။ Idealism ဆိုတာ ဖက္ေခါင္းအံုးေပၚ ထြက္က်သြားတဲ႔ သုတ္ပိုးတစ္ေကာင္စ ႏွစ္ေကာင္စ ေလာက္ေပါ့ ။ နာက်င္ရပါတယ္ ဆိုတဲ႔စကားထဲမွာပဲ ေပ်ာ္႐ႊင္ေနၾက ။ ကဗ်ာဆရာဟာ ကြၽန္ေတာ္ကဗ်ာဆရာ မဟုတ္ပါဘူးလို႔ေျပာတယ္ ။ ဒီေတာ့ ကဗ်ာထဲက ဇာတ္ေကာင္က ကဗ်ာဆရာဟာ က်ဳပ္ပါဆိုျပီး ထြက္လာ ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ရက္မျပည့္ဘဲေမြးတဲ႔ ကဗ်ာေတြ အခ်င္းတိုင္ပါမလာရွာေတာ့ ။
ကဗ်ာဆရာဟာ



 ေႏြစကူး- ညီမိုးေဆြ- မင္းဘုန္းႏိုင္

ရွင့္ဆီ က်မ ေရာက္ရွိခဲ့တယ္ ... မိုင္ေပါင္းေထာင္ေသာင္းခ်ီ၍ ။ (ရင္ခြင္႐ွိန္း)

(ရင္ခြင္ရွိန္း)

က်မတစ္ေယာက္တည္း ဘာလို႔ငိုေနရလဲ ။
ရွင္ေရာ အတူတူ ငိုေနဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလား
က်မ လက္ထဲမွာ တစ္ခုခုကို ဆုပ္ကိုင္ထားမိတယ္ ။ ဘာလို႔ ရွင့္ ဆံပင္ေတြမျဖစ္ရမွာလဲ
က်မ အက်ယ္ႀကီး ေအာ္ငိုေနမိတာလား ။ မိုင္ေပါင္းေထာင္ေသာင္းခ်ီ၍ က်မ ငိုေနရမွာလား
က်မ ကိုပင္လယ္ကို ေခၚထုတ္သြားစမ္းပါ ။ ပင္လယ္ျပင္ေအာက္မွာ ခရုခြံေတြရွိေနမလား
ကမ္းေျခေတြမွာ က်မ ျမင္ဖူးတယ္ သိလား ။ ခရုခြံေတြေလ ။
ကေလးငယ္ေတြ နဲ႔ ေကာင္မေလးေတြလိုက္ေကာက္ေနၾကတာကိုေပါ့ ။
သက္မဲ့ခရုခြံေတြကို လက္ၾကားေလးထဲထည့္ၿပီး မႈတ္လိုက္တဲ့အခါ
အေ၀းႀကီးကို ေအာ္ေခၚလို႔ရတဲ့ အသံတစ္ခုအျဖစ္ေျပာင္းလဲသြားတယ္
ဒါေၾကာင့္ က်မ ခရုခြံေတြကို ခ်စ္တယ္။
က်မ ကို ပင္လယ္ျပင္ကိုသာ ေခၚထုတ္သြားစမ္းပါ
ရွင့္ ခႏၶာကိုယ္ဟာ အရမ္းေႏြးေထြးေနတာပဲ
က်မ ကို ဘာလို႔ ျပန္မဖက္ထားႏိုင္ရတာလဲ
က်မ တို႔ ေ၀းမ်ားသြားတာလား ။ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး သိရဲ႕လား ။
ေအာ္သံတစ္ခု က်မ ခုနက ၾကားလိုက္တယ္ ။ က်မ ရဲ႕ေအာ္သံပဲျဖစ္ေနခဲ့မလား
ရွင့္လက္ေမာင္းက က်မ သြားအရာေလးေတြ ဘယ္ေရာက္ကုန္ၿပီလဲ
က်မ အေမွာင္ကို အရမ္းေၾကာက္တယ္ ။ ရွင္သိပါတယ္ ။
အိမ္ျပန္ေနာက္က်တဲ့ေန႔ေတြမွာ လမ္းထိပ္က လူေတြက မူးမူးေနတတ္တယ္။
က်မ ခႏၶာကိုယ္ ကို ရွင္မဟုတ္တဲ့ တျခားေယာက္်ားတစ္ေယာက္က ရယူပစ္လိုက္မွာ
ရွင္လည္း ေၾကာက္တယ္ေျပာတယ္ ။ က်မ လည္း ေၾကာက္တယ္ေျပာတယ္ ။
ေျခာက္လက္မေလာက္ ဓါးေလးတစ္ေခ်ာင္းကို ေမြးေန႔လက္ေဆာင္လို႔ ရွင္ေခၚတယ္
က်မ ကို သူက ကာကြယ္ႏိုင္ပါ့မလား
က်မ လူေတြရဲ႕ စိတ္အညစ္အႏြမ္းေတြကို ကာကြယ္ႏိုင္ပါ့မလားရွင္ရယ္
ရွင္ က်မ နားကိုျမန္ျမန္လာခဲ့ပါ
ေထြးဖက္ထားၿပီး "ငါရွိတယ္" လို႔ေျပာစမ္းပါ
က်မ အေမွာင္ကို သိပ္ေၾကာက္တယ္ဆိုတာ ရွင္သိပါတယ္။
ဘာလုိ႔ ရွင့္ကို သတိရေနရတာလဲ က်မကို ရွင္ေျဖပါလား
က်မတို႔ နမ္းခဲ့ဖူးတယ္ ။ ရွင့္ႏႈတ္ခမ္းေတြက ေႏြးေထြးေနတာပဲ
က်မ ခု အရမ္းအိပ္ခ်င္ေနတယ္ ။
ရွင္နဲ႔ အိပ္ခ်င္ေနတယ္ ။ ေသြးသားဆႏၵျဖစ္ေပၚေနတယ္
အြန္လိုင္းေပၚက "သတိရတယ္"ဆိုတဲ့ စာသားနဲ႔ က်မ လိင္ဆက္ဆံပစ္ေနခဲ့ရတယ္
ကီးဘုတ္ေပၚက က်မ လက္ေခ်ာင္းေတြဟာ ဘာလို႔ သိပ္နာက်င္ေနခဲ့ရတာလဲ
ေရဒီယိုမွာ တစ္ေန႔တာလံုး ေဖာက္ျပန္ေရးအစီအစဥ္ေတြပဲလာေနတယ္ရွင္
က်မ သိပ္နာက်င္တာပဲ
က်မ လက္ထဲမွာ တစ္ခုခုကို ဆုပ္ကိုင္ထားမိတယ္ ဆုိတာ က်မ သတိမထားမိပါရေစနဲ႔
ရွင့္ အိမ္မက္ေတြအထိ က်မက ကိုက္ခဲထားတယ္လို႔ ရွင္ေျပာတယ္
က်မ သိပ္ေပ်ာ္တာပဲဆိုၿပီး တစ္ပတ္ေလာက္ ေခါင္းေတြကိုက္ခဲခဲ့ရတယ္
ရွင္ က်မကို လိုအပ္ေနခဲ့သလား
ရွင္ ျငင္းႏိုင္ပါတယ္ ။
ရွင့္ ကြန္ျပဴတာထဲက ပြန္းကားေတြနဲ႔ လိင္စိတ္ႏိႈးဆြတဲ့ ပံုေတြဟာ
က်မ ပ်က္ကြက္ရျခင္းနဲ႔ သက္ဆိုင္ေနခဲ့လားလုိ႔ က်မ ေမးရင္ ..
ပင္လယ္ခရုခြံေတြ ရွင္သြားေကာက္ပါလား
က်မ သူတို႔ကို ခ်စ္တယ္လို႔ ေျပာဖူးတယ္ေလ
တစ္ေန႔ေန႔ေရာက္ရင္ က်မ တို႔ဟန္းနီးမြန္းကို ပင္လယ္ျပင္ဆီ ေလွတစ္စင္းနဲ႔လႊတ္လုိက္မယ္
က်မ တို႔ဟန္းနီးမြန္းဟာ ပင္လယ္ခရုေတြကိုေတာ့ မုန္းေနလိမ့္မယ္
ပင္လယ္ခရုခြံေတြကို သူခ်စ္မွာမဟုတ္ဘူး ။
က်မ အသိစိတ္ေတြ ျပန္မ၀င္ခ်င္ေတာ့ဘူး
က်မ အေတြးေတြနဲ႔ အိမ္မက္ေတြထဲမွာပဲ နစ္ျမဳပ္သြားတဲ့ ေလွတစ္စင္းျဖစ္ခ်င္တယ္
ပင္လယ္ျပင္ေအာက္က ခရုေတြကို က်မ သြားေကာက္ေနဖို႔ေပါ့
အိမ္ေလး တစ္လံုးရွိမယ္ရွင္ ။ အ၀ါေရာင္ေလးေပါ့
မနက္ဆို က်မ က အေစာႀကီးထမယ္ ။ မနက္စာတစ္ခုခု ရွင့္အတြက္ စီစဥ္ေပးမယ္။
ရွင္ ႏိုးထ မလာခင္ ရွင့္နဖူးေလးကို အနမ္းေလးေပးခ်င္တယ္။
ရွင္က ကေလးေလးနဲ႔ သိပ္တူတာပဲ
ရွင္ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ ပံုေလးက သိပ္ျငိမ္းခ်မ္းတာပဲ လို႔ က်မ တိတ္တိတ္ကေလးေရရြတ္ခ်င္တယ္
က်မ ခု ရွင့္နဖူးေလးကို အနမ္းေလးေပးေနၿပီ သိရဲ႕လား
ဘာလို႔ က်မ ခႏၶာကိုယ္ က ေႏြးေထြးၿပီး ရွင့္ ခႏၶာကိုယ္ က ေအးစက္ေနရတာလဲ
က်မ မုန္းလိုက္တာ ။ က်မ ငိုမိေတာ့မယ္
က်မ ကို ေခ်ာ့ပါ ။
"မဟုတ္ပါဘူးကြာ ကိုယ္ မင္းတစ္ေယာက္တည္းကိုပဲ ခ်စ္တာပါ" လို႔ ေျပာပါ။
က်မ ခု သိပ္ၾကားခ်င္ေနတာပဲ
အရာအားလံုးက က်မ အတြက္ ဘာလို႔ တိတ္ဆိတ္ေနရတာလဲ
အေမွာင္ကို က်မ သိပ္ေၾကာက္တာပဲ
မီးလည္း က်မ ခုမဖြင့္ရဲဘူး
က်မ အသိစိတ္ေတြ မ၀င္ရဲေတာ့ဘူး ရွင္ရယ္
ေမာ့ၾကည့္မိေတာ့ မ်က္ႏွာက်က္တစ္ခု က်မ ေတြ႕တယ္ ရွင္သိလား ။
က်မတို႔ ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ခ်စ္ေမတၱာလိုပဲ
မ်က္ႏွာက်က္ေအာက္မွာ က်မ ခု ထိုင္ေနတယ္ ။
ငိုတယ္ဆိုတဲ့ မ်က္လံုးေတြကိုလည္း မွိတ္ခိုင္းထားလိုက္တယ္
က်မ ခု အသိစိတ္ကို ေၾကာက္ေနတယ္
တအား ေၾကာက္ေနတယ္ရွင္ရယ္
က်မ မွိတ္ထားတဲ့ မ်က္လံုးေတြဆီကေန က်မ မငိုတဲ့ မ်က္ရည္ေတြက်ေနတယ္
မ်က္ႏွာက်က္ဆီမွာပဲ က်မ စိတ္ကို ေရာက္ေနေစခ်င္တယ္
မ်က္ႏွာက်က္မွာ မီးလံုးတစ္လံုးက ခ်ိတ္မိေနတယ္
သစၥာတရားလို႔ က်မ က တိတ္တိတ္ကေလး ေရရြတ္မိတယ္
ခု က်မ အခန္းတစ္ခုထဲ ေရာက္ေနတယ္ရွင္ရယ္
တစ္ခန္းလံုး ေမွာင္မည္းေနတာပဲ
ေအာ္ ... ရွင့္ကို က်မ ေျပာရဦးမယ္ ။ ရွင့္ကို မေျပာျဖစ္တာတစ္ခုခုကိုေပါ့
က်မ ရွင့္ဆီကိုေလ အသိမေပးပဲ အၿမဲလာေနခ်င္တာပဲ လို႔ ။
အခန္းက ေမွာင္ေနတာပဲရွင္
က်မ ကို ရွင္ ျပန္ဖက္ထားေပးပါလား
ခုလို ေအးစက္ေနတဲ့ခႏၶာကိုယ္နဲ႔မဟုတ္ပဲနဲ႔ေပါ့။
ခ်စ္ေမတၱာဟာ ေသြးလည္ပတ္မႈတစ္ခုလို ႏွလံုးသားဆီသို႔
ၿပီးေတာ့ ... အေ၀းက ခရုမႈတ္သံေတြ က်မ နားထဲမွာ ဆူညံေနတာပဲရွင္
အရမ္း ရက္စက္တယ္ရွင္က
သိပ္ေအးစက္ေနတာပဲရွင္က
က်မ ရွင့္ေဘးမွာ ရွိေနတာေတာင္ က်မ ကို မဖက္ထားႏိုင္ဘူး
က်မက ခရုခြံေတြနဲ႔အလွဆင္ထားတဲ့ ရွင့္ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ကို
တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ဆုပ္ကိုင္ထားမိတယ္
ရွင့္ ေသြးေတြနဲ႔ ... ။



ရင္ခြင္႐ွိန္း

ၾကိဳး (- ႐ုပ္ေသး )

- ႐ုပ္ေသး


ဟာသ မေျမာက္ခဲ့ပါဘူး

ဒီေန႔ ပါးခ်ိဳင့္ေလးေပၚ တက္လာတဲ့ ႀကြက္တစ္ေကာင္ဟာ
ငါ ျဖစ္ေနခဲ့တယ္


- ႐ုပ္ေသး

‘ ရွိေနေသးတာပဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ မရွိေတာ့တာပဲျဖစ္ျဖစ္ ’



( ဇာတိ - ရုပ္ေသး )



ပ်ံခ်င္တယ္
အေဝးဆံုးကိုေရာ
အျမင့္ႀကီးကိုေရာ
.... အခုက
ဒီနာမည္ၾကားတုိင္း
မီးနံ႔ရတဲ့ ပိုးဖလံတစ္ေကာင္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ေနရတာပဲ
အခုလဲ ... ငါ့ကိုယ္ငါ သတ္ေသခ်င္ေနမႈမွာ
ငါ့ကုိယ္ငါ မသကၤာရနဲ႔
ငါ့ကိုယ္ငါ ျပန္စြပ္စြဲ
ငါ့ကိုယ္ငါ ျပန္ခ်ိန္းေျခာက္
..... အခု ေမွာင္ေနတာ ညေၾကာင့္လား
ေသာက္မယ့္ေရထဲမွာလဲ အေမွာင္ေတြနဲ႔
ႏွင္းဆီဆိုတာ ႏွင္းေတြကေန ဆင္းသက္လာတာ
အဲ့ဒီမိန္းမ အဲ့ဒီလိုေျပာခဲ့တာကို
အခုလို ... ယံု(ယံု)ပစ္လုိက္တာပဲ

ပက္လက္လွန္အိပ္လဲ ငါ႔ဘာသာ ေျမႀကီးျမင္ခ်င္ျမင္မယ္ နင္႔အပူမပါဘူး
... အခု ျဖစ္သင့္တာက
စိတ္ကူး(ေနတဲ့)ယာဥ္ေလးဟာ
လိပ္ျပာလြင့္ၿပီး
ေသ(သြား)ရမွာ......၊ ၊၊ ၊၊
ေသ(အ)ျပစ္ရမလိုနဲ႔
ေျပး ..
ႏွင္းဆီအရိပ္နဲ႔ လြတ္ေအာင္
ေလယာဥ္ပ်ံႀကီးစီးလို႔
ေျပး ...
မယံုရ အ(ထိ) အ(ေတြ႕)က
နက္တဲ့ ဖန္ခြက္ထဲ
အလ်ားလိုက္ ... ေျပး
ေဒါင္းလိုက္ .. ေျပး
ငါ့ ဝိဥာဥ္္မရွိဘူး ..
အခန္းက အေမွာင္ခ်ထားတဲ့ ည အေသြးနဲ႔အသားနဲ႔
ငါ့ အက်ႌကုတ္ပိုးမွာ မပီမသတဲ့ အသံေတြ ေပက်ံလို႔
( သြား ) တယ္
ဘယ္ဘက္က အိပ္မက္မွာ
ငါ့ကိုငါ ျပန္(ေတြ႔)
ဆံုးပါးသြားမႈမွာ ငါမ(ပါ)ခဲ့ဘူး
ဆိုတာက ... နင္မရွိဘူး
ႏွင္းဆီမပန္တတ္တဲ့ နင္
ရထားေပၚမွာပါမလာဘူး
ဆိုတာက ..
ဘာမွလုပ္တတ္စရာမလိုဘူး
ထီးဖြင့္ေဆာင္းတတ္ဖုိ႔ပဲ လိုတယ္
…….. ၿပီးေတာ့….
အခု ဒီမိန္းမ ေၾကာင့္
ဒီစာရြက္ေလး ေပက်ံသြားတာကို
ေဆးေပးဖုိ႔
ေဆးေပးဖုိ႔ (ကုသဖုိ႔)
ေဆးေပးမီးယူ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေလာက္လဲ လိုတယ္၊၊ ၊၊

 

ဇာတိ - ရုပ္ေသး 

ေခါင္းစဥ္ - ( U2 – With Or Without You )

ဂ်င္းနီရဲ့အိမ္ျပန္ညေနေတြ

( ဓီရ္ေခတ္အိမ္)



တိတ္ဆိတ္ေနမယ့္ အိမ္ျမင္ကြင္းေတြ ေျပးျမင္ျပီး
ေျခလွမ္းေတြ ေလးလံလာ ။
ဂ်င္းနီတစ္ေယာက္ ျပန္လာတယ္ ။

ပလိုင္းထဲက အရုပ္ကေလးေတြလည္း မရွိေတာ့ ။
အိမ္ဦးခန္းက မီးအိမ္ကေလးလည္း မရွိေတာ့ ။
ယာေတာထဲက ပ်ိဳးခင္းေတြလည္း မရွိေတာ့ ။
လိႈက္ခနဲ ။
ဂ်င္းနီတို ့အိမ္စာေတြအေႀကာင္း ဆက္မိေတာ့
ေက်ာင္းႀကီးလည္း အရင္လို ရယ္သံေတြမထြက္ေတာ့ ။
တျဖည္းျဖည္းေမွာင္လာတယ္
မိသားစုကင္းမဲ့ေနတဲ့ လူေနအိမ္မ်ားစြာဟာ ယမ္းထဲမွာ
နာက်င္စြာ တျဖည္းျဖည္း ေမွာင္လာတယ္ ။
"တိတ္စမ္း ။
အျပင္မထြက္နဲ ့။ ဒီမွာႀကည့္ထား။"
စုန္းကေဝေတြမ်ားစြာ ။
မေကာင္းဆိုးဝါးေတြ ပူးကပ္ေနတဲ့ စုန္းကေဝေတြမ်ားစြာ ။
ယမ္းေငြ ့ေတြ သယ္ေဆာင္လာတဲ့ အဲ့ဒီ့ စုန္းကေဝေတြမ်ားစြာ ။
ရွိေစေတာ့။
အခု ဂ်င္းနီျပန္လာတယ္ ။
ဘာမွမရွိေတာ့တဲ့ ယာခင္းေလးဆီ
ဂ်င္းနီျပန္လာတယ္ ။
ဘုရားသခင္လည္းမရွိ
တနဂၤေႏြလည္းမရွိ
ဆာတိုရိရေနတဲ့ နံနက္ခင္းစားပြဲလည္းမရွိ
ယံုႀကည္ခ်က္နဲ ့စစ္မက္ဆိုျပီး
လူ ့အဖြဲ ့အစည္းေတြေျပာေျပာေနတဲ့
အစိုးရဆိုတာလား ဘာလဲ
အဲဒါလည္းမရွိ ။ ဂ်င္းနီတို ့မွာ ဘာမွမရွိ ။
အဲ့ဒီအရပ္ကေန ဂ်င္းနီအခုျပန္လာတယ္။တနင့္နင့္။
မိသားစုနဲ ့အိမ္မက္မွာ
ရယ္ေမာသံနဲ ့ခ်စ္ျခင္းတရားေတြ ျပည့္လို ့။
ျမက္ခင္းျပင္နဲ ့စာသင္ေက်ာင္းေလးမွာ
ကေလးငယ္ဘဝနဲ ့အက်ီအျဖဴေလးေတြ ျပည့္လို ့။
အခုေတာ့ေစာက္တလြဲ ။
ဘုရားသခင္ကို ဘုရားသခင္ရဲ့လူေတြ ျပန္သတ္လိုက္သလိုမ်ိဳး
ဟသၤာေတြ အခ်င္းခ်င္းျပန္သတ္လို ့။
အနီေရာင္ေတြ ။အနီေရာင္ေတြ ။
အနီေရာင္ေတြစြန္းထင္းလို ့။
ျမင္ျမင္သမွ် ပတ္ဝန္းက်င္မွာ
ဂ်င္းနီပတ္လည္ အနီေရာင္ေတြ စြန္းထင္းလို ့။
အံ့ႀသစရာ
ဂ်င္းနီရဲ့မိဘေတြ ကေလးဘဝက
ေႀကာက္ရြံ ့မႈနဲ ့နာခံမႈမ်ား
အာဂါတနဲ ့ဇာတိမာန္မ်ား
သူတို ့အိမ္စာထဲ မွားထည့္ေပးလိုက္သလား ။
အခုညေနမွာ
လူဆိုးလို ့ေျပာတဲ့လူေတြရြာထဲဝင္လာေတာ့
လူေကာင္းလို ့ေျပာတဲ့လူေတြရြာထဲဝင္လာ ။
အနိ႒ာရံုေတြမ်ားစြာနဲ ့။
ရယ္သံေတြကင္းဆိတ္ေနတဲ့
ယမ္းေငြပံုျပင္ေတြႀကားထဲ
ကေလးငယ္ေတြ အိမ္ျပန္လာခဲ့ေပါ့ ။


ဓီရ္ေခတ္အိမ္

ကိုယ္ဟာ ကမၻာၾကီးရဲ့ ေသြးျပန္ေၾကာ တစ္ေခ်ာင္းပဲ

ကိုယ္ဟာ ကမၻာၾကီးရဲ့ ေသြးျပန္ေၾကာ တစ္ေခ်ာင္းပဲ



(ေမာင္မိုးျမင့္)



အေရျပားအႏွံ႔ မီးေလာင္ဖုေတြ ေပါက္ေနသလို
စိတ္က အဖတ္လိုက္ ကြာက်လာ
စိုးရိမ္မွဳ႕ေတြ ေသာကေတြနဲ႔ အာေခါင္တစ္ေလွ်ာက္
လက္ဖ်ား လက္သည္းခြံၾကားထဲအထိ
ကိုယ္ ေအးစက္ နာက်င္ေနခဲ့ရ ။

ေသြးသား ၊ ေငြေၾကး ၊ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ ၊ အဆင့္မွီ လူ႕အဖြဲ႕အစည္း
အျပဳသေဘာေဆာင္ အသက္အရြယ္ အပိုင္းအျခား
" က်ဳပ္ကေတာ့ က်ဳပ္ကိုယ္က်ဳပ္ကလြဲရင္
ဘာကိုမွ သိပ္အယံု အၾကည္ မရွိလွပါဘူး "
လူကို ေငြေၾကးနဲ႔ မွ်ားမယ္ ဒါမွ မဟုတ္
ေငြေၾကးကို လူနဲ႔ ျပန္မွ်ားမယ္ ။
ကစဥ့္ကလ်ား စုိးရိမ္မွဳ႕ေတြ ပူးကပ္ေပ်ာ့ေခါက္
အာေခါင္ထဲက ႏွိဳက္ထုတ္လိုက္ရတဲ့
ေခတ္ရဲ့ လိုအပ္ခ်က္ ေတာင္းဆိုမွဳ႕တစ္ခ်ိဳ႕
အက်ိဳးအေၾကာင္း အဆိုးအေကာင္းေတြပါပဲကြယ္
အသက္ရွင္ ေနထိုင္မွဳ႕ ပံုရိပ္က တစ္စ တစ္စ
မွံဳရီေ၀၀ါးလာခဲ့
ကားဟြန္းသံေတြရဲ့ ေအာက္မွာ
က်ေနာ့္အေပၚထားတဲ့ အေမ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္
ထုနဲ႔ ထည္နဲ႔ကို အရည္ေပ်ာ္က်လုျပီ ။
ကိုယ္ဟာ ကမၻာၾကီးရဲ့ ေသြးျပန္ေၾကာ တစ္ေခ်ာင္းပဲ
Science is the Gods,
ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ တိမ္းညႊတ္မွဳ႕ေတြကို
အားပါးတရ ရယ္ေမာပစ္ေလ့ရွိတယ္ ။
ယံုၾကည္မွဳ႕ လြန္ကဲျခင္း ျဖစ္စဥ္မွာ
အရင္းအနွီးေတြ အရမ္းမ်ားတာပဲ ျမိဳ႕မေလးရယ္
အဲ့ဒီ လွ်ာ ဖ်ား ေလး ေပါ့
ၾကိမ္လံုးျဖစ္လိုက္ ၊ ဓားသြားျဖစ္လိုက္
ဘာသာ ေဗဒရဲ့ အသိမ့္ေမြ႕ဆံုး ကူးလူးမွဳ႕
အရွိတရားဟာ အေပါစား အရက္တစ္ခြက္ပဲ
တန္ဖိုးနိမ့္က်ျခင္း ၊ အရသာ ပ်က္စီးျခင္း ၊ ပံုမွန္ မဟုတ္ျခင္း
အႏုတ္လကၡဏာေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့
ေ ဘ း ထြ က္ ဆို း က်ိ ဳ း မ ေ လ း
သက္ကြင္းထဲေရာက္ေအာင္ လာခဲ့မယ္ ။ ။



- ေမာင္မိုးျမင့္