ဂ်င္းနီရဲ့အိမ္ျပန္ညေနေတြ
( ဓီရ္ေခတ္အိမ္)
တိတ္ဆိတ္ေနမယ့္ အိမ္ျမင္ကြင္းေတြ ေျပးျမင္ျပီး
ေျခလွမ္းေတြ ေလးလံလာ ။
ဂ်င္းနီတစ္ေယာက္ ျပန္လာတယ္ ။
ပလိုင္းထဲက အရုပ္ကေလးေတြလည္း မရွိေတာ့ ။
အိမ္ဦးခန္းက မီးအိမ္ကေလးလည္း မရွိေတာ့ ။
ယာေတာထဲက ပ်ိဳးခင္းေတြလည္း မရွိေတာ့ ။
လိႈက္ခနဲ ။
ဂ်င္းနီတို ့အိမ္စာေတြအေႀကာင္း ဆက္မိေတာ့
ေက်ာင္းႀကီးလည္း အရင္လို ရယ္သံေတြမထြက္ေတာ့ ။
တျဖည္းျဖည္းေမွာင္လာတယ္
မိသားစုကင္းမဲ့ေနတဲ့ လူေနအိမ္မ်ားစြာဟာ ယမ္းထဲမွာ
နာက်င္စြာ တျဖည္းျဖည္း ေမွာင္လာတယ္ ။
"တိတ္စမ္း ။
အျပင္မထြက္နဲ ့။ ဒီမွာႀကည့္ထား။"
စုန္းကေဝေတြမ်ားစြာ ။
မေကာင္းဆိုးဝါးေတြ ပူးကပ္ေနတဲ့ စုန္းကေဝေတြမ်ားစြာ ။
ယမ္းေငြ ့ေတြ သယ္ေဆာင္လာတဲ့ အဲ့ဒီ့ စုန္းကေဝေတြမ်ားစြာ ။
ရွိေစေတာ့။
အခု ဂ်င္းနီျပန္လာတယ္ ။
ဘာမွမရွိေတာ့တဲ့ ယာခင္းေလးဆီ
ဂ်င္းနီျပန္လာတယ္ ။
ဘုရားသခင္လည္းမရွိ
တနဂၤေႏြလည္းမရွိ
ဆာတိုရိရေနတဲ့ နံနက္ခင္းစားပြဲလည္းမရွိ
ယံုႀကည္ခ်က္နဲ ့စစ္မက္ဆိုျပီး
လူ ့အဖြဲ ့အစည္းေတြေျပာေျပာေနတဲ့
အစိုးရဆိုတာလား ဘာလဲ
အဲဒါလည္းမရွိ ။ ဂ်င္းနီတို ့မွာ ဘာမွမရွိ ။
အဲ့ဒီအရပ္ကေန ဂ်င္းနီအခုျပန္လာတယ္။တနင့္နင့္။
မိသားစုနဲ ့အိမ္မက္မွာ
ရယ္ေမာသံနဲ ့ခ်စ္ျခင္းတရားေတြ ျပည့္လို ့။
ျမက္ခင္းျပင္နဲ ့စာသင္ေက်ာင္းေလးမွာ
ကေလးငယ္ဘဝနဲ ့အက်ီအျဖဴေလးေတြ ျပည့္လို ့။
အခုေတာ့ေစာက္တလြဲ ။
ဘုရားသခင္ကို ဘုရားသခင္ရဲ့လူေတြ ျပန္သတ္လိုက္သလိုမ်ိဳး
ဟသၤာေတြ အခ်င္းခ်င္းျပန္သတ္လို ့။
အနီေရာင္ေတြ ။အနီေရာင္ေတြ ။
အနီေရာင္ေတြစြန္းထင္းလို ့။
ျမင္ျမင္သမွ် ပတ္ဝန္းက်င္မွာ
ဂ်င္းနီပတ္လည္ အနီေရာင္ေတြ စြန္းထင္းလို ့။
အံ့ႀသစရာ
ဂ်င္းနီရဲ့မိဘေတြ ကေလးဘဝက
ေႀကာက္ရြံ ့မႈနဲ ့နာခံမႈမ်ား
အာဂါတနဲ ့ဇာတိမာန္မ်ား
သူတို ့အိမ္စာထဲ မွားထည့္ေပးလိုက္သလား ။
အခုညေနမွာ
လူဆိုးလို ့ေျပာတဲ့လူေတြရြာထဲဝင္လာေတာ့
လူေကာင္းလို ့ေျပာတဲ့လူေတြရြာထဲဝင္လာ ။
အနိ႒ာရံုေတြမ်ားစြာနဲ ့။
ရယ္သံေတြကင္းဆိတ္ေနတဲ့
ယမ္းေငြပံုျပင္ေတြႀကားထဲ
ကေလးငယ္ေတြ အိမ္ျပန္လာခဲ့ေပါ့ ။
ဓီရ္ေခတ္အိမ္
အိမ္ဦးခန္းက မီးအိမ္ကေလးလည္း မရွိေတာ့ ။
ယာေတာထဲက ပ်ိဳးခင္းေတြလည္း မရွိေတာ့ ။
လိႈက္ခနဲ ။
ဂ်င္းနီတို ့အိမ္စာေတြအေႀကာင္း ဆက္မိေတာ့
ေက်ာင္းႀကီးလည္း အရင္လို ရယ္သံေတြမထြက္ေတာ့ ။
တျဖည္းျဖည္းေမွာင္လာတယ္
မိသားစုကင္းမဲ့ေနတဲ့ လူေနအိမ္မ်ားစြာဟာ ယမ္းထဲမွာ
နာက်င္စြာ တျဖည္းျဖည္း ေမွာင္လာတယ္ ။
"တိတ္စမ္း ။
အျပင္မထြက္နဲ ့။ ဒီမွာႀကည့္ထား။"
စုန္းကေဝေတြမ်ားစြာ ။
မေကာင္းဆိုးဝါးေတြ ပူးကပ္ေနတဲ့ စုန္းကေဝေတြမ်ားစြာ ။
ယမ္းေငြ ့ေတြ သယ္ေဆာင္လာတဲ့ အဲ့ဒီ့ စုန္းကေဝေတြမ်ားစြာ ။
ရွိေစေတာ့။
အခု ဂ်င္းနီျပန္လာတယ္ ။
ဘာမွမရွိေတာ့တဲ့ ယာခင္းေလးဆီ
ဂ်င္းနီျပန္လာတယ္ ။
ဘုရားသခင္လည္းမရွိ
တနဂၤေႏြလည္းမရွိ
ဆာတိုရိရေနတဲ့ နံနက္ခင္းစားပြဲလည္းမရွိ
ယံုႀကည္ခ်က္နဲ ့စစ္မက္ဆိုျပီး
လူ ့အဖြဲ ့အစည္းေတြေျပာေျပာေနတဲ့
အစိုးရဆိုတာလား ဘာလဲ
အဲဒါလည္းမရွိ ။ ဂ်င္းနီတို ့မွာ ဘာမွမရွိ ။
အဲ့ဒီအရပ္ကေန ဂ်င္းနီအခုျပန္လာတယ္။တနင့္နင့္။
မိသားစုနဲ ့အိမ္မက္မွာ
ရယ္ေမာသံနဲ ့ခ်စ္ျခင္းတရားေတြ ျပည့္လို ့။
ျမက္ခင္းျပင္နဲ ့စာသင္ေက်ာင္းေလးမွာ
ကေလးငယ္ဘဝနဲ ့အက်ီအျဖဴေလးေတြ ျပည့္လို ့။
အခုေတာ့ေစာက္တလြဲ ။
ဘုရားသခင္ကို ဘုရားသခင္ရဲ့လူေတြ ျပန္သတ္လိုက္သလိုမ်ိဳး
ဟသၤာေတြ အခ်င္းခ်င္းျပန္သတ္လို ့။
အနီေရာင္ေတြ ။အနီေရာင္ေတြ ။
အနီေရာင္ေတြစြန္းထင္းလို ့။
ျမင္ျမင္သမွ် ပတ္ဝန္းက်င္မွာ
ဂ်င္းနီပတ္လည္ အနီေရာင္ေတြ စြန္းထင္းလို ့။
အံ့ႀသစရာ
ဂ်င္းနီရဲ့မိဘေတြ ကေလးဘဝက
ေႀကာက္ရြံ ့မႈနဲ ့နာခံမႈမ်ား
အာဂါတနဲ ့ဇာတိမာန္မ်ား
သူတို ့အိမ္စာထဲ မွားထည့္ေပးလိုက္သလား ။
အခုညေနမွာ
လူဆိုးလို ့ေျပာတဲ့လူေတြရြာထဲဝင္လာေတာ့
လူေကာင္းလို ့ေျပာတဲ့လူေတြရြာထဲဝင္လာ ။
အနိ႒ာရံုေတြမ်ားစြာနဲ ့။
ရယ္သံေတြကင္းဆိတ္ေနတဲ့
ယမ္းေငြပံုျပင္ေတြႀကားထဲ
ကေလးငယ္ေတြ အိမ္ျပန္လာခဲ့ေပါ့ ။
ဓီရ္ေခတ္အိမ္
No comments:
Post a Comment