ေခတ္ၿပိဳင္ ျမန္မာ ကဗ်ာမ်ား

‘ ရွိေနေသးတာပဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ မရွိေတာ့တာပဲျဖစ္ျဖစ္ ’



( ဇာတိ - ရုပ္ေသး )



ပ်ံခ်င္တယ္
အေဝးဆံုးကိုေရာ
အျမင့္ႀကီးကိုေရာ
.... အခုက
ဒီနာမည္ၾကားတုိင္း
မီးနံ႔ရတဲ့ ပိုးဖလံတစ္ေကာင္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ေနရတာပဲ
အခုလဲ ... ငါ့ကိုယ္ငါ သတ္ေသခ်င္ေနမႈမွာ
ငါ့ကုိယ္ငါ မသကၤာရနဲ႔
ငါ့ကိုယ္ငါ ျပန္စြပ္စြဲ
ငါ့ကိုယ္ငါ ျပန္ခ်ိန္းေျခာက္
..... အခု ေမွာင္ေနတာ ညေၾကာင့္လား
ေသာက္မယ့္ေရထဲမွာလဲ အေမွာင္ေတြနဲ႔
ႏွင္းဆီဆိုတာ ႏွင္းေတြကေန ဆင္းသက္လာတာ
အဲ့ဒီမိန္းမ အဲ့ဒီလိုေျပာခဲ့တာကို
အခုလို ... ယံု(ယံု)ပစ္လုိက္တာပဲ

ပက္လက္လွန္အိပ္လဲ ငါ႔ဘာသာ ေျမႀကီးျမင္ခ်င္ျမင္မယ္ နင္႔အပူမပါဘူး
... အခု ျဖစ္သင့္တာက
စိတ္ကူး(ေနတဲ့)ယာဥ္ေလးဟာ
လိပ္ျပာလြင့္ၿပီး
ေသ(သြား)ရမွာ......၊ ၊၊ ၊၊
ေသ(အ)ျပစ္ရမလိုနဲ႔
ေျပး ..
ႏွင္းဆီအရိပ္နဲ႔ လြတ္ေအာင္
ေလယာဥ္ပ်ံႀကီးစီးလို႔
ေျပး ...
မယံုရ အ(ထိ) အ(ေတြ႕)က
နက္တဲ့ ဖန္ခြက္ထဲ
အလ်ားလိုက္ ... ေျပး
ေဒါင္းလိုက္ .. ေျပး
ငါ့ ဝိဥာဥ္္မရွိဘူး ..
အခန္းက အေမွာင္ခ်ထားတဲ့ ည အေသြးနဲ႔အသားနဲ႔
ငါ့ အက်ႌကုတ္ပိုးမွာ မပီမသတဲ့ အသံေတြ ေပက်ံလို႔
( သြား ) တယ္
ဘယ္ဘက္က အိပ္မက္မွာ
ငါ့ကိုငါ ျပန္(ေတြ႔)
ဆံုးပါးသြားမႈမွာ ငါမ(ပါ)ခဲ့ဘူး
ဆိုတာက ... နင္မရွိဘူး
ႏွင္းဆီမပန္တတ္တဲ့ နင္
ရထားေပၚမွာပါမလာဘူး
ဆိုတာက ..
ဘာမွလုပ္တတ္စရာမလိုဘူး
ထီးဖြင့္ေဆာင္းတတ္ဖုိ႔ပဲ လိုတယ္
…….. ၿပီးေတာ့….
အခု ဒီမိန္းမ ေၾကာင့္
ဒီစာရြက္ေလး ေပက်ံသြားတာကို
ေဆးေပးဖုိ႔
ေဆးေပးဖုိ႔ (ကုသဖုိ႔)
ေဆးေပးမီးယူ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေလာက္လဲ လိုတယ္၊၊ ၊၊

 

ဇာတိ - ရုပ္ေသး 

ေခါင္းစဥ္ - ( U2 – With Or Without You )