(ေမာင္မိုးျမင့္)
ေၾကာက္စိတ္ဟာ ဘယ္ကလာသလဲ ကိုယ္စဥ္းစားၾကည့္မိတယ္
ေကာ္ဖီခြက္ထဲမွ ႏိုင္ထက္စီးနင္းျပဳမူျခင္းမွ အေမွာင္မွ
လက္သည္းခြ်န္ခြ်န္ကေလးေတြမွ ဘာသာတရားရဲ႕ အဆံုးအမမွ
ဦးေခါင္းတစ္ခုလံုး ပူေလာင္ေစးထန္းလို႔ သိပ္ေၾကာက္စရာေကာင္းတာပဲ
ေၾကာက္မိတယ္ ။
ဝမ္းသာလို႔ပဲ ငို ငို ဝမ္းနည္းလို႔ပဲ ငို ငို
မ်က္ရည္က်မွ ငိုျခင္းျပီးေျမာက္တယ္လို႔ ေယဘူယ် ကိုယ္ယူဆမယ္
ဒါဆို မ်က္ရည္ကေရာ ဘယ္ကလာသလဲ ကိုယ္ထပ္ျပီးစဥ္းစားတယ္
ငတ္မြတ္မွဳမွ ေၾကာက္ရြံ႕ နာက်င္ျခင္းမွ ဒီမိုကေရစီမွ ဂုဏ္ယူမွဳမွ
ေသဆံုးျခင္းမွ ပထမအၾကိမ္ အပ်ိဳရည္ပ်က္မွဳမွ မျဖစ္ႏွိဳင္ဘူးထင္တာေတြ ျဖစ္လာျခင္းမွ
တစ္ခုမွ မဟုတ္ဘူး ဒါေတြဟာ ကိုယ့္ယူဆမွဳ အျမင္သက္သက္ပဲ
ႏုတ္ခမ္းေတြဟာ မသိမသာေလး တုန္ရီလို႔
မငိုပါနဲ႔ကြယ္ ။
စိတ္အတြင္းသားထဲကို မ်က္ရည္ေတြ ဝင္ကုန္လိမ့္မယ္
ေနာက္ျပီး ေဟာင္းေလာင္းေပါက္ၾကီးျဖစ္ေအာင္ စားပစ္ေတာ့မွာ
ရွင္သန္မွဳဟာ ရြဲ႕ ေစာင္းျပီး ဖြဲ႔စည္းပံုပ်က္သြား
စိတ္ဟာ အသားတက္ေအာင္ တစ္ဘဝစာေလာက္ ျပန္ေစာင့္ရတယ္
အရွိတရားဟာ မငိုတက္ အကန္းလိုပဲ
နာက်င္မွဳနဲ႔ လက္ပြန္းတတီးရွိလာတဲ့အခါ ဘာသာတရားနဲ႔ ဖန္တီးမွဳ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္တဲ့အခါ
ဥာဏ္ပညာကို ပို ပို ျပီး မုန္းလာမိတယ္
အဲ့ဒီ ေသခ်ာတဲ့ အမွားတစ္ခုကို တိတိက်က် က်ဴးလြန္ဖို႔
ကိုယ့္မွာ ႏွစ္ဆယ့္ငါးႏွစ္လံုးလံုး ေစာင့္ေနခဲ့ရတာ
မငိုပါနဲ႔ကြယ္ ။ ေၾကာက္မိတယ္ ။
မင္းဟာ မင္းအေမဝင္စားတာ မဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့ အဆိုနဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္
အမွန္တရားမ်ိဳးကို ေတြ႔တဲ့အခါ
မ်က္ရည္ေတြဟာ အေၾကာက္တရားနဲ႔ ခမ္းေျခာက္ကုန္
လူေသေကာင္လိုပဲ ကိုယ့္သူငယ္အိမ္ဟာ အလုပ္ မလုပ္ေတာ့
ကိုယ္ေျပာသားပဲ
မယံုၾကည္ရတဲ့အထဲမွာ မ်က္လံုးနဲ႔နားက အဆိုးဆံုး ဆိုတာေလ
ေလာကမွာ ေၾကာက္ဖို႔အေကာင္းဆံုးက ေၾကာက္တက္ျခင္းပဲ
မငိုပါနဲ႔ကြယ္
အာလံုးကို လစ္လ်ဴရွဳ႕ ျပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး
အဆိပ္ပင္ေတြကို ကိုယ္တို႔ တူတူ ေရေလာင္းၾကတာေပါ့ ။ ။
(ေမာင္မိုးျမင့္)
- ေမာင္မိုးျမင့္
လက္သည္းခြ်န္ခြ်န္ကေလးေတြမွ ဘာသာတရားရဲ႕ အဆံုးအမမွ
ဦးေခါင္းတစ္ခုလံုး ပူေလာင္ေစးထန္းလို႔ သိပ္ေၾကာက္စရာေကာင္းတာပဲ
ေၾကာက္မိတယ္ ။
ဝမ္းသာလို႔ပဲ ငို ငို ဝမ္းနည္းလို႔ပဲ ငို ငို
မ်က္ရည္က်မွ ငိုျခင္းျပီးေျမာက္တယ္လို႔ ေယဘူယ် ကိုယ္ယူဆမယ္
ဒါဆို မ်က္ရည္ကေရာ ဘယ္ကလာသလဲ ကိုယ္ထပ္ျပီးစဥ္းစားတယ္
ငတ္မြတ္မွဳမွ ေၾကာက္ရြံ႕ နာက်င္ျခင္းမွ ဒီမိုကေရစီမွ ဂုဏ္ယူမွဳမွ
ေသဆံုးျခင္းမွ ပထမအၾကိမ္ အပ်ိဳရည္ပ်က္မွဳမွ မျဖစ္ႏွိဳင္ဘူးထင္တာေတြ ျဖစ္လာျခင္းမွ
တစ္ခုမွ မဟုတ္ဘူး ဒါေတြဟာ ကိုယ့္ယူဆမွဳ အျမင္သက္သက္ပဲ
ႏုတ္ခမ္းေတြဟာ မသိမသာေလး တုန္ရီလို႔
မငိုပါနဲ႔ကြယ္ ။
စိတ္အတြင္းသားထဲကို မ်က္ရည္ေတြ ဝင္ကုန္လိမ့္မယ္
ေနာက္ျပီး ေဟာင္းေလာင္းေပါက္ၾကီးျဖစ္ေအာင္ စားပစ္ေတာ့မွာ
ရွင္သန္မွဳဟာ ရြဲ႕ ေစာင္းျပီး ဖြဲ႔စည္းပံုပ်က္သြား
စိတ္ဟာ အသားတက္ေအာင္ တစ္ဘဝစာေလာက္ ျပန္ေစာင့္ရတယ္
အရွိတရားဟာ မငိုတက္ အကန္းလိုပဲ
နာက်င္မွဳနဲ႔ လက္ပြန္းတတီးရွိလာတဲ့အခါ ဘာသာတရားနဲ႔ ဖန္တီးမွဳ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္တဲ့အခါ
ဥာဏ္ပညာကို ပို ပို ျပီး မုန္းလာမိတယ္
အဲ့ဒီ ေသခ်ာတဲ့ အမွားတစ္ခုကို တိတိက်က် က်ဴးလြန္ဖို႔
ကိုယ့္မွာ ႏွစ္ဆယ့္ငါးႏွစ္လံုးလံုး ေစာင့္ေနခဲ့ရတာ
မငိုပါနဲ႔ကြယ္ ။ ေၾကာက္မိတယ္ ။
မင္းဟာ မင္းအေမဝင္စားတာ မဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့ အဆိုနဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္
အမွန္တရားမ်ိဳးကို ေတြ႔တဲ့အခါ
မ်က္ရည္ေတြဟာ အေၾကာက္တရားနဲ႔ ခမ္းေျခာက္ကုန္
လူေသေကာင္လိုပဲ ကိုယ့္သူငယ္အိမ္ဟာ အလုပ္ မလုပ္ေတာ့
ကိုယ္ေျပာသားပဲ
မယံုၾကည္ရတဲ့အထဲမွာ မ်က္လံုးနဲ႔နားက အဆိုးဆံုး ဆိုတာေလ
ေလာကမွာ ေၾကာက္ဖို႔အေကာင္းဆံုးက ေၾကာက္တက္ျခင္းပဲ
မငိုပါနဲ႔ကြယ္
အာလံုးကို လစ္လ်ဴရွဳ႕ ျပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး
အဆိပ္ပင္ေတြကို ကိုယ္တို႔ တူတူ ေရေလာင္းၾကတာေပါ့ ။ ။
(ေမာင္မိုးျမင့္)
- ေမာင္မိုးျမင့္
No comments:
Post a Comment